Ik was net 16 toen ik voor mijn opleiding dierenverzorging een paar weken mee moest draaien op een boerenbedrijf. In de buurt van Utrecht waar ik toen woonde en mijn opleiding volgde was geen enkele stageplek meer over en moest ik naar een boerderij in de buurt van Groenlo. Aangezien de reisafstand veel te groot was en de openbaar vervoer verbinding bijzonder slecht moest ik de 3 weken lang intern. Ik zag er behoorlijk tegenop, 3 weken van huis dat was nog nooit eerder gebeurd. Ik probeerde mijn leraar nog duidelijk te maken dat ik mijn opleiding voor de "klein" dieren deed maar dat mocht niet baten. Prima Tim, maar de opleiding is voor alle dieren en je moet dan ook stage lopen met grote en kleine dieren. Koeien zijn ook dieren, zei de leraar met een vermakelijk lachje. Je volgende stage zullen we proberen iets te vinden met huisdieren. Ik baalde want andere in mijn klas mochten naar Stichting Aap en naar een dierenarts. Twee liepen er stage in een dierenwinkel in Utrecht maar ik mocht naar een boerderij op het platteland ergens in de middel of no-where!

De dag was aangekomen en ik begon de langste reis van mijn leven (op dat moment tenminste). Omdat het met de trein niet mogelijk was om in Groenlo te komen koos ik voor Lochem en moest dan de rest met de bus. Achteraf bleek dat dit veel makkelijker en korter had gekund. Ik stapte in Lochem uit op een stationnetje wat de naam station echt niet mag dragen. Oké, de vorm klopte maar als je had gezet dat het de schuur of fietsenstalling van het grote station was dan had iedereen dat direct gelooft. In al mijn stadse onschuld en altijd behoorlijk beschermd opgevoed liep ik totaal verloren over het kleine perron op zoek naar het busstation. Ik keek aan alle kanten maar zag het nergens. Er liep een grote man het perron op en keek mij indringend aan. Uuuhhh stotterde ik, weet u ook waar het busstation is. De man lachte vriendelijk en zei met een grote glimlach, een busstation in Lochem dat is in het centrum ongeveer 15 minuten lopen. Wat, zei ik verbaasd, daar stond ik dan met een grote tas en zware koffer. Met een knipoog zei hij nog snel terwijl hij alweer doorliep, maar hierachter is wel een bushalte jongen. Ik liep om het gebouw heen en zag toen meer met toeval het bushalte bordje ergens scheef tussen de struiken.

Na 15 minuten kwam er eindelijk een bus. Met een paar minuten stond ik dan eindelijk op het busstation van Lochem. Het was dat de buschauffeur had gezegd dat dit het busstation was anders had ik gedacht dat ik op de verkeerde plek was. Daar stond ik dan in de regen zonder schuilplek. Na een dik kwartier kwam er een bus. Ik vroeg aan de chauffeur of deze naar Groenlo ging. Nee jongen, vanaf hier gaat er geen enkele bus naar Groenlo. Je moet kiezen of je eerst via Barchem naar Ruurlo wilt en vanaf daar overstapt op Groenlo of je gaat naar Borculo en kiest daar de bus naar Beltrum/Groenlo. Ik keek hem met een paar verdwaasde ogen aan. Stap maar in want je wordt zeiknat. Na 20 minuten stond ik in het gat Ruurlo. Toen hoorde ik dat er ook een treinstation in Ruurlo was. Als ik dat geweten had. Maar goed na 20 minuten kwam dan eindelijk de bus naar Groenlo. Het was lekker warm in deze bus en we reden in 40 minuutjes naar Groenlo. Onderweg zag ik meer koeien dan ik ooit in mijn hele leven gezien had.

Eindelijk was ik dan in Groenlo. Ik keek op mijn horloge en zag dat ik er een uur langer over had gedaan dan de bedoeling was. Ik keek rond of ik mijn gastheer of vrouw voor de komende weken zag want ik zou opgehaald worden. Nergens, ze waren waarschijnlijk alweer weg gegaan want ze gaan echt niet een uur op mij staan wachten. Ik plofte op mijn koffer en bedacht wat mijn volgende stap zou zijn. Ik zat daar een beetje bedroefd en teleurgesteld in mijn natte klofje op mijn koffer tegen de muur van de kerk toen ik opgeschrikt werd van een zware boerenstem. Bun ie Tim. Ik keek omhoog en zag daar een grote jongen in blauwe overal staan. Ja, antwoordde ik hees en kort. Dan mot ie met mie met knul, zei de jongen. Hij stak zijn hand uit en terwijl hij mij omhoog trok stelde hij zich voor. Ik bun Bart, de zoon. De jongen keek met zijn grote blauwe ogen diep in de mijne en ik voelde mijn knieën knikken. Wat een mooie ogen had deze gozer. Hij zag er eigenlijk helemaal wel lekker uit. Ik had nog nooit zulke grote handen gezien. Echte werkhanden. Bart was denk ik bijna 2 meter en zijn lichaam was van het zware werk op de boerderij behoorlijk gespierd. Hij trok mij dan ook zonder moeite omhoog en pakte met hetzelfde gemak mijn tas en zware koffer. Hoe old bun ie, vroeg Bart. Ik ben 16 antwoordde ik. Ik bun 19, zei Bart. Hij gooide mijn tas en koffer op de wagen. Ik keek omhoog en zag daar midden in het centrum van Groenlo een oude tractor met een kar erachter. Ik stond wat onwennig om mij heen te kijken terwijl Bart al op de tractor zat.

Goa je nog met, lachte Bart. Uuuuh ja maar waar moet ik zitten. vroeg ik. Je mag in de kar of hier op de trekker. Ik zag dat de kar niet echt schoon was dus koos ik voor de tractor. Bart pakte mijn hand en trok me zo met 1 hand zonder moeite op de tractor. Daar zat ik dan op het spatbord met mijn knieën tegen de mooie Bart. Hold oe goed vast, zei hij nog maar voor ik het vertaald had was het al te laat. De tractor kwam met een schok in beweging en ik schoot van het spatbord. Bart greep me beet terwijl hij met de andere arm de tractor de bocht om stuurde. Daar lag ik dan in Bart zijn arm met mijn hoofd tegen zijn schouder. Zijn mooie lange blonde krullen kriebelde in mijn neus. Ik maakte totaal geen aanstalten om weer terug op het spatbord te gaan zitten. Bart duwde met zijn schouder mij weer terug op het spatbord maar bleef me met zijn grote hand en sterke arm vasthouden. Bart keek een paar keer snel opzij terwijl hij de tractor met kar door het centrum van Groenlo stuurde. Ik was me er op dat moment niet bewust van dat ik hem al minuten lang aan zat te staren. Bart keek af en toe opzij. Dan droomde ik helemaal weg in zijn mooie diep blauwe ogen. Ik heb geen idee hoelang de rit heeft geduurd want ik was helemaal verdoofd. Ik had wel eens gerommeld met vriendjes en wist ook al wel dat ik jongens leuker vond dan meisjes maar dit gevoel was helemaal nieuw.

Ik werd uit mijn mooie droom gerukt door de woorden van Bart, wie bunt r. Ik keek verschrikt om mij heen en zag een hele grote schuur en de grote boerderij. Bart sprong van de tractor en beurde mij er af. Ik had zo zijn kleine broertje kunnen zijn. Met mijn 16 jaar nog echt een kleine jongen en Bart met zijn 19 jaar al een mooie volwassen jonge man. Hij pakte mijn koffer en tas en liep richting de boerderij.

Het enige wat nog ontbrak aan het broertje idee was dat hij mijn hand vast hield. Met grote stappen liep hij naar de boerderij en ging de deel binnen. De deel was verbouwd en de functie van koeienstal was gedeeltelijk omgetoverd tot slaapzaal en slaapkamertjes. In de hoek zag ik een douche en een deur met wc er op. Bart liep met mijn koffer en tas de slaapzaal in. Doar sloapt Erik en doar Jan, zei Bart op zijn plat Achterhoeks. Hij wachtte geduldig tot ik een bed koos. Ik liep naar de overkant van de zaal en ging op een bed zitten. Oké, zei Bart, dan is dit oe bed. Hij gooide mijn koffer op de grond en zette mijn tas er naast. Ik begreep dat ik dus niet de enige was en dat deze boerderij extra voor stagelopers aangepast was. Loop moar met, zei Bart en liep direct de zaal uit. Ik schoot omhoog en liep achter de brede schouders aan.

Vanuit de deel kwamen we in de grote keuken van het boerenbedrijf. Waor blief ie toch man, zei de boerin. Oe vader is al weg. Dit is Tim, zei Bart zonder op de woorden van zijn moeder in te gaan. De boerin droogde haar handen en kwam op mij aflopen. Ze gaf me een hand en stelde zich voor als Martha. Goa moar zitten, zei de boerin. Ie lust zekers wel wat noar zon lange ries. Ik knikte maar echt honger had ik niet. Eerst goed etten jonge want tis zwoar wark. Ik zal oe wel wat vet op de botten moaken, zei de boerin terwijl ze in de keuken bezig was. Ik probeerde het zo goed mogelijk te vertalen. Bart lachte en gaf me een knipoog terwijl hij recht tegenover mij aan tafel ging zitten. Hij had mooie witte tanden en mooie volle lippen. Oi honger hebt dan moit gewone zegge he dan moak ik wat. Moar ai ewerkt hebt dan eerst doesche ai hier komt. Vandage hoei niks te doan, kuj efkes rond kieken. Bart zal oe zo wel alles uutlegge. Ik begreep dat de boerin de regels en het reilen en zeilen aan het uitleggen was maar had de helft er maar van verstaan. Ze zette een groot bord voor me neer. Een giga uitsmijter met spek op brood, genoeg voor 2 dagen voor mij tenminste. Ait oe smaokt, zei de boerin. Dat is veel te veel mevrouw, zei ik fluisterend. Ooo dan et Bart de rest we, dat jong kan altiet etten.

Ik sneed de helft er af en bood het Bart aan. Hj pakte het met beide handen en werkte het met een paar grote happen naar binnen. Ik moest nog beginnen toen Bart de laatste hap alweer door zijn keel liet gaan. Ik deed mijn best zo snel mogelijk te eten terwijl Bart met zijn mooie grote blauwe ogen verwonderd keek hoeveel moeite ik moest doen dit alles weg te werken. Ik nam een slok van de melk, gadver wat was die melk vet. Zo vet dat terwijl het glas al half leeg was het nog steeds leek alsof hij nog vol zat. Eindelijk had ik mijn brunch naar binnen gewerkt. Kom, zei Bart en stond op. Ik liep weer achter de grote brede schouders aan en bedankte de boerin bij het weggaan voor de maaltijd.

We liepen over de deel en Bart wees naar de doucheruimte. Je kon daar met een man of 5 tegelijk douchen en de ruimte was helemaal open. Het enige wat het zicht een stukje afschermde waren metalen schotten aan metalen buizen, van kniehoogte tot aan okselhoogte ongeveer. Het leken schermen van een koeienstal en buizen van de bouw zoals ze ook voor steigers gebruiken. Altiet douche noar t wark, zei Bart. Nooit bie mie moe in de keukn goan ai niet doucht bunt. Ok dat had ik gelukkig allemaal begrepen. Bart praatte nu een stuk langzamer. Hij had waarschijnlijk wel begrepen dat het voor een stadse jongen lastig te verstaan was. We liepen over het erf, ik had alleen nog maar oog voor zijn brede schouders en mooie bolle kont. Hij kletste aan een stuk door maar ik hoorde niets meer. We liepen de grote schuur in. Hier stoan de koeie, ving ik nog op. En doar is de melkmachine galmde door mijn hoofd toen ik weer ruw met beide benen op de grond werd gezet. Das Jan, zei Bart. Ik liep op de boer oogende Jan af en gaf hem een hand. Jan was de machine aan het schoonmaken en afstellen. Ik schatte Jan een jaartje of 17. Een lange magere slungel met bruin haar wat alle kanten op stond. En das Erik, zei Bart terwijl hij naar een hoek wees achter in de melkruimte. Daar zat Erik op een werkbank te niksen. Erik was 16 jaar en leek wat lichaam betreft wel wat op mij. Een dunne smalle kleine jongen maar met een stoer gezicht. In zijn gezicht kon je zien dat Erik al wat meer in zijn leven had meegemaakt.



LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie Young_With_Older3 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!