Coming uit

Hoi, Ik ben Peter, ik kom uit Amsterdam, en ben nu nog 16 (eerdaags 17).

Ik liep al een tijdje te worstelen met het idee dat ik meer van jongens hield dan van meisjes het begon ongeveer een jaar of 6 geleden. Maar ik was toen nog 10/11 jaar dus dan denk je er niet aan.

Toch bleef het. In groep 8 van de basisschool merkte ik dat heel erg. Maar omdat je nog zo jong ben probeer je het van je af te zetten (ja op die leeftijd wist je nog dat het niet kon). En ja hoor geslaagd voor de CITO en dan ga je naar de brugklas. Nou en dat is een tijdje moeilijk geweest. Waarom? Omdat ik met veel Allochtone jongeren op school zat en die altijd met het woord "Homo" of "Gay" aan het schelden waren. Ik werd er altijd voor uit gescholden maar heb altijd ontkend. Waarom? Het is DE brugklas, het jaar van je schoolcarrière, en aangezien de allochtone jongeren, waar het niet normaal is in de cultuur, werd het moeilijk. Voelde me wel altijd aangesproken maar echt gepest voelde ik me niet omdat ik beter wist. Nou dit ging dus 4 jaar zo door maar in de 2/3/4 in veeleer mindere maten.

Op vakantie in 2002/2003 heb ik een jonge leren kennen (had toen ook nog een vriendin net als mij) en daar was ik dus 2 jaar later mee aan het chatten. Ik kwam er dus achter dat hij ook homo was, dus ik dacht aan hem ken ik wel het een en ander vragen. Dit is al weer in december 2004, deze vriend begon natuurlijk ook te denken van dit is niet normaal dat hij al deze vragen stelt maar hij liet me gaan.

Tot in januari 2005, het was rond de 5de van januari en ik had het kunnen verwachten, hij vroeg het aan mij. "Peter misschien rare vraag maar door al die vragen, vraag ik me af of jij ook homogevoelens hebt" ik weet nog precies hoe het ging. En ik antwoordde: "Ja, klopt". Dit was dus me eerste comming out richting een persoon.

Mijn verhaal heeft dus 5 jaar afgespeeld in me hoofd. Toen ik het hem vertelde van die gevoelens was het wel een opluchting. Ik dacht nu ik de smaak te pakken heb ga ik het ook me beste vriendin vertellen. Nou vertellen, ik heb het haar merendeels laten raden. Ze nam het heel goed op, nou heb het dus ook meteen aan me 2 beste vrienden vertelt en zo begon het balletje te rollen.

Tja, en nu je ouders. Hoe vertel je dat. Nou het ging zo bij mij. Mijn peetzus die heeft een heel apart lachje en dat deed ik na (en ik wist eigenlijk wel dat me moeder het niet erg zou vinden maar toch) dus me moeder zo van doe normaal je bent toch geen homo (niet discriminerend hé). Dus

ik zeg zo er overheen "En als ik het nou was, wat dan?" me moeder zei zo van "Nou dat zou mij niet uitmaken, als jij maar gelukkig bent" dus ik dacht oké vanavond is me kans maar nu nog me vader. Me vader heb ik nooit een probleem gevonden want zijn neef is ook een homo en dat werd goed opgevat.

Dus ik die Beruchte avond, Pa & Ma (we stonden op weg te gaan naar de vereniging) ik moet jullie wat vertellen. Ik val op jongens. Ik heb me nog nooit zo opgelucht gevoelt. Me ouders die namen het heel natuurlijk op. Mensen op de vereniging ook en me andere familieleden ook. Zelfs me Opa, dit ging heel onbewust, ik was................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........