Wederom half december Spanje Tenerife. Dit verhaal speelt af in Candelaria en de kustlijn Playa de Abajo waar ik te gast was bij vrienden die ik in 2009 maakte. Min of meer had ik de jongens uit de bergen Adan en Silvino en Manuel zien opgroeien. De jongens kenden mijn Spaanse vriendenuiteraard, ook hun geaardheid. Ik ben ongeveer twintigjaar jonger, eenenveertig, mijn beide Spaanse vrienden zijn in de zestig. Maar ze hebben naam en faam gemaakt in hun jeugdjaren met een bijzonder café wat ze nu allang niet meer bestieren. Maar beiden zijn de kookkunst meester en als je door hen wordt uitgenodigd, is het genieten. Goede " spijzen en wijnen". Ik zette mijn auto op hun erf blijkbaar wasdaarmee ook al in de buurt bekend dat ik er weer was. Een aantal dagen was ik hun gast. Adan een echte eilander geboren en getogen is een prachtige parel. Een lust voor het oog. Wekelijks rijden zijn ouders of vader of moeder Adan s' avonds naar de voetbaltrainingen. Nu moet je weten dat ze hier gemiddeld zo'n twaalf uur per dag zo'n zes dagen per week keihard werken voor een schamel loontje. De ouders van Adan hebben het iets beter dan de gemiddelde dorpsbewoner maar zijn zeker niet erg rijk. Ik had de ouders van Adan via mijn vrienden leren kennen. En omdat Adan gek van Johan Cruijf is, had ik een shirt van Ajax meegenomen met het rugnummer van Cruijf en een foto op de borstkas en zijn naam daaronder. Die had ik weer via een vriend verkregen die bij een sponsor van Ajax werkte. Dat shirt zat gevouwen in een lijst zo dat je dus beide symbolen kon zien. Zowel rugnummer als foto en borstopschrift. Het was gebleven bij een gelimiteerde editie misschien wel bij een commerciële mislukking dat Johan daaraan niet zijn medewerking wilde geven. Alleen de jongen zijn prachtige donkere ogen te zien toen ik hem het cadeau gaf was fantastisch.




Naast het culinaire geheel de gastvrijheid prachtige omgeving leerde ik van mijn oudere vrienden nog iets. Je moet eerst leren de schoonheid en kracht van de jongeling leren zien, dan daarbij hun genegenheid veroveren, dan hun tederheid proeven dan uren besteden aan hun te minnen. Wand vaak krijg je het moment dat moment zal altijd verleden tijd zijn. De jongens waren nu rond hun zeventiende jaar. Voetbal dat was min of meer mislukt begreep ik, niet de bewondering voor het spel. Maar trainingen lid van een voetbalvereniging dat was een gepasseerd station. Adan was een prachtige ontluikende jongeling geworden. Spaanser kon niet. De openlijke bewondering voor jongens is niet echt ongewoon. Manuel is zoals zoveel jongens op dit eiland een bastaard met onbekende bloedlijnen ook dat is gewoon binnen kleine kring een onderwerp bespreekbaar. Manuel is lang rossig slank met blauwe ogen. Silvino is een bijzonder krachtig gozertje eigenwijs moet niks hebben van rare dingen een echte jongen die de katjes in het donker knijpt. Op mijn eerste dag zat ik te kijken naar de opkomende zee. Vloed aan een prachtige kust. Hoe de jongens wisten dat ik daar zat eenzaam de zee bekeek, was niet zo moeilijk: ze hielden mij gewoon steeds in de gaten. Een onbekende bezoeker in een verlaten dorpje waar nauwelijks toeristen kwamen. Er zouden zelfs dorpen zijn op het eiland Tenerife die geen toeristen willen hebben. Gesloten dorpen. Dat is afgedwongen of zou zelfs bevochten zijn. Nu gaan er meer mythische verhalen of eigenlijk leeft het eiland daarvan. Het lied van Paul de Leeuw " ik heb een steen verlegd op deze aarde " komt voort uit een verhaal van Tenerife ". Vandaar dat zwemmers duikers en zeevissers aan de kunstlijn stenen verleggen hun oog laten vallen op een gelukssteen; " die bij hun nemen voor hetgeen waarvoor ze extra kracht vragen. Ik heb thuis zo'n steen een goudkleurige die in de zonnestralen schittert. Het was Silvino die aan mij als eerste zijn geheimen prijsgraf.

Silvino was eigenlijk een heel gesloten onbenaderbare jongen. Een prachtige jongen, maar zeer, zeer gesloten. Haast leek hij verlegen. Maar aan de andere kant onder vrienden was hij een donderstraal. Hij was niet voor een " kleintje vervaard". Ik weet niet of iemand het verhaal van de herdersjongen kent die in eenzaamheid op zijn kudde past de verleidingen moet leren weerstaan en absoluut geen enkel toekomstperspectief heeft. Zo'n jongen was ongeveer Silvino. Ruw, ongecompliceerd, onverschillig. Denkende aan gewone dingen,in de wereld veranderingen in het Midden Oosten, zat ik midden december over de zee te kijken op het ruwe rauwe landschap van Tenerife. Uit het niets dook Silvino op. Uit mijn ooghoeken stond hij ineens naar mij te kijken. In de stilte en zon voor mij uitkijkend noemde ik zijn naam Silvino. Zonder te antwoorden naderde hij mij van achteren. Bijna geruisloos. U zit wel erg gevaarlijk op die punt. O ja hoezo. Een klein duwtje en u bent verleden tijd. Dan blijft ik altijd rond diegene die mij dat duwtje geeft waaien Silvino. En diegene zal nooit mijn warmbloedige liefde kunnen ervaren. het ontdekken van iemand is een gegeven wonder Silvino. Ik ken mijn vrienden meneer. Is dat zo Silvino of heb je alleen toegegeven aan hun seksuele verlangens. Als u zou vallen en de steen zou breken valt u zeker meters naar beneden en de lavasteen zou u kunnen openreten. Dat zou kunnen Silvino. Toen ik omkeek zat hij

verder achter mij. Verscholen in de schaduw. In een kleermakerszit ging ik voor hem zitten. bekeek hem. Silvino liet zichzelf bekijken. Zwijgend bestudeerde ik hem. Voor mijn ogen versleten ouderwetse trui en sleten broek. Goedkope schoenen, waar een prachtig lijf accentloos instak. Ik pakte zijn hand bekeek die. Silvino liet het toe zweeg bekeek mij. Toen ik mijn hand langs zijn wang liet gaan pakte Silvino mijn hand. Behendig stond Silvino op. Trok mij meer leidde mij zo bewust een kwartier lang over smalle paden naar een hol. Vroeger woonden eilandbewoners in dergelijke holen. Ik kende het was de toeristische praatjes of bezoeken die de toeristen eraan maakten, maar hier niet. Met prachtige stralende ogen liet Silvino mij zijn wellicht veilige plaats of onderkomen liet zien. Compleet met een slaapplaats. Niemand mocht het weten wat ik moest beloven. Natuurlijk Silvino natuurlijk.

Nu keek ik uit over een gebied waar werkelijk je niets kon ontgaan. Zijn plaats waar vanuit hij alles kon bespieden niemand hem ongezien kon benaderen. Van daaruit had hij dus mij zien stuntelen klauteren mijn weg zoeken die hij blindelings zou kunnen gaan. De beste plaats was voor mij. Ik trok hem min of meer mee in een rustende positie op zijn slaapplaats. Silvino legde daarbij zijn hoofd op mijn schouder. Stil al dromende besnuffelde ik eigenlijk de jongen. Zijn geur zijn................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........