Homoseksualiteit is geen ziekte die je eruit kunt slaan

door: sportingact

Het is 2025 en ons land bevindt zich nog steeds in de schaduw van een middeleeuws probleem dat onmiskenbaar schadelijk is: ’conversietherapie’. In een tijd waarin we weten dat geaardheid geen keuze is en helemaal niet te ’genezen’ valt, kan ik het nauwelijks geloven dat we in ons land, het eerste land op de wereld dat het homohuwelijk legaliseerde, nog steeds niet in staat zijn om deze vorm van schade aan minderjarigen te verbieden.

Het feit dat conversietherapie – ook wel ’homogenezing’ genoemd – nog steeds niet wettelijk is verboden, is een schandvlek op de vooruitgang van onze samenleving. In veel omringende landen, waaronder Duitsland, België en Frankrijk, is het allang verboden. De vraag is dus niet óf we het moeten verbieden, maar waarom het niet al verboden is.

Vorige week schreef ik in deze column dat we genitale verminking van vrouwen met wortel en tak moeten uitroeien, zonder enige kanttekeningen en terughoudendheid, en de oorzaken ook bij de naam moeten noemen. Nu zou ik hetzelfde hiervoor willen bepleiten, want het is minstens even achterlijk. Het is weliswaar geen fysieke verminking, maar wel psychische. En dat is even erg. Kwetsbare jongeren krijgen trauma’s, depressies, zelfhaat en onzekerheid door dit soort middeleeuwse praktijken.

Het CDA, NSC en PVV keerden zich tegen het voorstel om dit te verbieden; zo kennen we de conservatieve partijen weer, die liever loyaal zijn aan het boek van de Lieve Heer dan dat ze denken aan het mentale welzijn van kinderen. Gelukkig lieten Bente Becker (VVD) en Rob Jetten (D66) zich wel uitgebreid hierover horen en ageerden ze fel voor het verbod hierop.

Bovendien is er veel ruis in deze discussie, omdat er ook een groep is die beweert dat als je ’homogenezing’ verbiedt, je straks ook niet als therapeut mag adviseren dat een jongere niet van geslacht moet veranderen. Laten we deze zaken nou alsjeblieft scheiden van elkaar en de discussie even niet troebeler maken dan deze is; homogenezing specifiek moet gewoon verboden worden. Laten we dat maar even eerst doen. Je gender willen veranderen is iets heel anders dan uitkomen voor je geaardheid; bij dat laatste komen er namelijk geen zaken kijken zoals hormonen en zware operaties die onomkeerbaar zijn en waar je als kind nog geen weloverwogen beslissing over kunt nemen.

Hoe vaak ’conversietherapie’ precies voorkomt in Nederland, is moeilijk te zeggen, omdat er amper cijfers van zijn en het moeilijk te onderzoeken valt. Immers, wat weten wij nou over wat er achter de voordeuren gebeurt, of in gebedshuizen en de informele sfeer?

Wel weet ik dat ik de afgelopen vier jaar vrachtladingen mails heb gekregen van moslimhomo’s die zich zo wanhopig voelen en met drang en dwang worden ’overtuigd’ om djinns uit hun lichaam te verjagen bij een geestelijke.

Voormalig GL-Kamerlid Tofik Dibi schreef daar het boek Djinn over. Er zijn ongeveer 65 mensen die hierover in de media naar buiten zijn gekomen, maar waarschijnlijk is dat het topje van de ijsberg, aangezien weinig mensen erover durven te praten.

Homoseksualiteit is geen ziekte, fout, of afwijking. De geaardheid van een mens wordt in de baarmoeder bepaald, dus hoe vaak je ook ’demonen verjaagt’, je kunt het niet ’genezen’ of uit iemand slaan. Alle pogingen daartoe zijn daarom niets anders dan geestelijke (en soms fysieke) marteling van deze weerloze individuen.

Religie is een privé-aangelegenheid. Dus als jij wil geloven in een apocrief boek waarin staat dat homoseksualiteit een grote zonde is, is dat prima, en nogal achterhaald, maar daar moet je een ander niet mee lastigvallen. Ook niet je eigen familie.

Jouw vrijheid eindigt waar die van een ander begint. Het zou eens tijd worden dat het kabinet dat ook vindt, en niet langer de hobby’s van de christelijke en islamitische medemens faciliteert ten koste van het welzijn van zijn burgers.

Tekst en foto; Lale Gül

[Bron: telegraaf.nl]