Als kind werd Elias (26) vreselijk gepest

door: sportingact

Een stoere rocker met tatoeages, snor én een roze pak. Dat is de Utrechtse Elias van Mourik (26), zanger van de rockband Mister E & The Mysteries. Een wandelend contrast, maar wel een waar hij zichzelf – na jaren worstelen met zijn identiteit en homohaat – helemaal in thuis voelt. Homohaat waar als hij bedenker van het beroemde regenboogfietspad in Utrecht weer last van had.

Elias van Mourik (26) loopt door de nieuwe ingang van muziekgebouw TivoliVredenburg naar binnen. Meerdere dagen per week zit hij hier achter de kassa en verkoopt kaartjes voor de concerten. Ondertussen droomt hij weg, denkend aan de dag dat hij ooit zelf een uitverkochte show in de grote zaal van het Utrechtse poppodium mag geven. Met een kopje koffie in de hand loopt hij naar de wand met een rij kleine ramen. Wie naar binnen kijkt, ziet de indrukwekkende concertzaal met zijn rode stoelen. ,,Prachtig, toch?”

Elias ademt muziek. Aan zijn oor hangt een bedeltje van een gitaar. Zijn armen zijn bedekt met tatoeages van grootheden als Freddy Mercury, Aretha Franklin en Harry Styles. Ze hebben hem door menig moeilijk moment in zijn leven heen gesleept, vertelt hij. ,,Het is niet makkelijk om anders te zijn, om ondanks de mening van anderen te doen en te dragen wat je zelf wil. Maar zij hebben mij laten zien dat het kan, dat je het moet doen, ongeacht de consequenties.”

Al die gevoelens goot Elias in zijn eigen muziek. Afgelopen maand verscheen de nieuwe EP Shattered Romances van zijn band Mister E & The Mysteries. Hij omschrijft zichzelf als een stoere rocker die zingt over de liefde en het idyllische gevoel van het vinden van de man van zijn leven om mee over de hele wereld te reizen. ,,Eigenlijk een soort A Star is Born (een film red.), maar in plaats van een man en een vrouw, gaat het om twee stoere mannen.”

Dat Elias op mannen valt, heeft altijd een belangrijke rol in zijn leven gespeeld. ,,Niet altijd positief. Op de basisschool was het helemaal oké dat ik liever met poppen speelde, dat ik mijn ouders vroeg om mijn kamer roze te verven en het liefst met de meisjes stond te zingen en dansen. Ik speelde de hoofdrol in de groep 8-musical. Maar toen kwam ik op de middelbare school en was alles anders. Ík was ineens anders.”

Elias groeit op in een warm gezin in Amerongen. Met een moeder die van Aretha Franklin houdt en een vader die naar Creedence Clearwater Revival luistert, in een band speelt en een muziekkamer heeft. ,,Uren zat ik daar met hem.” Zijn eerste optreden is op Koninginnedag op een klein podium in Amerongen. ,,Als de morgen is gekomen van Jan Smit. Het was fantastisch. Opgroeien in Amerongen was fijn en warm, bijzonder wel, want je hoort ook dat dorpen conservatief kunnen zijn.”

Als hij naar een middelbare school in Doorn gaat, wordt hij al snel gepest vanwege zijn uiterlijk en hoe hij zich gedraagt. ,,Het was vreselijk. Dan stonden we tijdens het gymmen in de kleedkamer en dan zeiden de jongens als ik me omkleedde met mijn gezicht naar de muur: ‘je wilt toch kijken, homo?’ En als ik normaal stond, zeiden ze: ‘wat kijk je, flikker?’ Wat ik ook deed, ik deed het nooit goed. Ik deelde het met niemand, ook niet thuis, want ik wilde er niemand mee belasten.”

Het pesten wordt zo erg dat Elias zijn lunch niet meer met de rest van zijn klasgenoten in de kantine kan eten. ,,Ik zat iedere middag in de lerarenkamer tussen mijn docenten. Alleen zo was ik veilig. Ze duwden en vernederden me, ik ging met buikpijn naar school. Maar het gebeurde ook op de fiets, als ik langsreed, dan trapten ze naar me. Ik begreep het niet: wat was er zó erg aan mij? Het was overleven van les naar les.”

Het zorgt bij hem voor donkere gedachten. ,,Ik was heel verdrietig, wilde er een eind aan maken. Heb het ook geprobeerd, maar het werkte niet, want ik had geen idee wat ik aan het doen was. Maar het gevoel van wanhoop weet ik nog zo goed.”

Uiteindelijk ‘overleeft’ Elias de middelbare school. ,,Zo voelde het echt. De muziek heeft me gered. Ik neem mijn pesters het niet kwalijk, je weet niet wat er bij hen achter de voordeur speelde. Zij reageerde dat alleen op een vreselijke manier op mij af.”

Met zijn diploma op zak voelt hij al gauw dat het vuurtje in hem wordt aangewakkerd. Hij wil al zijn verdriet, frustratie en boosheid omzetten in iets moois. Hij sluit zich aan bij COC en zet zich in voor de rechten van lhbti’ers, gaat in de gehandicaptenzorg werken en solliciteert bij de zelfmoordpreventielijn 113.

Dat hij zichzelf met dat laatste ook zou helpen, had hij nooit verwacht. ,,Je hebt mensen aan de lijn die echt niet meer willen leven, alle vechtlust is uit ze gezogen. Het voelde goed om ze bij te staan. Ik heb er drie jaar gewerkt en was gespecialiseerd in lhbti’ers die belden. Dat zijn er veel. Die zich anders voelen, schamen, niet geaccepteerd worden in hun familie of religie, denken dat er iets mis met ze is. Ik maakte collega’s bewust van hoe ze hen moesten begeleiden. Zo zei een collega ooit tegen een vrouw: ‘is je man bij je?’ Terwijl ze lesbisch was en dus een vrouw had. Zoiets kan enorm triggeren.”

In 2021 liep Elias na een van zijn colleges van zijn studie Social Work het gebouw op het Utrecht Science Park uit en dacht: ,,Voor een plek waar zoveel mensen aan hun toekomst bouwen, is hier zó weinig kleur. Kan ik hier iets doen dat aandacht trekt én aandacht verdient? Ik dacht; ik wil iets met een record, maar het moet wel kleurrijk zijn.” Het bracht hem op een idee: het 570 meter lange fietspad beschilderen in de kleuren van de regenboog. Het symbool voor de gaygemeenschap. ,,Een soort rainbow road. Het langste regenboogfietspad ter wereld.”

De gemeente Utrecht was enthousiast over zijn plan, het fietspad werd geschilderd, kwam op het nieuws en zijn initiatief ging de hele wereld over. Er was veel enthousiasme en lof, maar ook dit keer werd Elias geconfronteerd met haat. Via sociale media krijgt hij allerlei bedreigingen, hij meldt het bij de politie. Het slaat bij hem in als een bom. ,,Ik wil voorkomen dat mensen meemaken wat ik heb meegemaakt. En dan krijg je dit. Ik heb daarna ook niet meer iets activistisch gedaan, omdat het me zo raakte.”

Voor het fietspad krijgt hij in 2021 de Annie Brouwer-Korf prijs, voor mensen die zich in Utrecht inzetten voor de lhbti-gemeenschap. Ook mag hij tijdens de Young Impact Awards in het AFAS Theater optreden.

,,Toen ik het podium opliep in mijn roze pak, werd na het applaus tegen me geschreeuwd: kankerhomo. Ze gooiden water naar me. Ik schrok, het was een beetje alsof ik weer op de middelbare school was, maar ik heb wel de show van mijn leven gegeven. Daar ben ik trots op.”

Muziek blijft de rode draad door het leven van Elias. De nieuwe EP Shattered Romances van zijn band Mister E & The Mysteries is nu te beluisteren. ,,Via een ex ontmoette ik een gitarist, we hadden zo’n klik en zo ontstond de band. We gingen jammen, maar wilden meer. Hij houdt van americana, kende twee jongens uit zijn oude band, een drummer en een bassist. En ineens had ik een band. Ik hou van het rauwe, blues en soul. Vooral het contrast tussen het stoere en het zachte.”

Samen met Pim, Nino en Jurrejan vormt Elias een échte rockband. ,,Maar wel met een queer frontman. Dat is iets dat in Nederland voor mijn gevoel niet bestaat.” Op de EP staan nummers als Love Affair, Handcuffed by an Angel en Keep it Loud. ,,Het gaat over de liefde tussen twee mensen. Maar ik zing wel in Love Affair: ‘potentially winding up on a farm, with two goats and a man maybe’. Ik benoem het, maar meer hoeft het ook niet te zijn. Als ik op het podium sta, denk altijd een keer aan het jongetje dat vroeger werd gepest.. Elke dag voelt als winst; ik had er eigenlijk niet meer moeten zijn. Maar ben heel blij dat ik er wél ben.”

[Bron: ad.nl]