Hetero, homo, transgender of iets ertussenin.......

door: sportingact

Stel je voor: Zoetermeer aan het begin van de jaren zeventig. Een stad in aanbouw, die grotendeels nog een zandvlakte was. De veelal Haagse tieners die naar die nieuwe stad verhuisden met hun ouders verveelden zich, omdat er niets te beleven was. Daarom kraakten zij in 1975 een oude boerderij aan de Voorweg en creëerden daar hun eigen ontmoetingsplek. Inmiddels zijn we een halve eeuw verder en is het kraakpand van toen het bekende poppodium De Boerderij.

'Het was echt een vervallen boerderij die letterlijk onder de koeienstront zat', vertelt directeur Janine Karlas. De gemeente Zoetermeer had het gebouw al aangekocht, met het idee om er een jongerencentrum van te maken. Maar ambtelijke molens malen traag, zeker in de ogen van pubers.
Scholieren van het nog jonge Erasmus College vonden het allemaal veel te lang duren en besloten om het pand te kraken. Ze deden dat wel met gevoel voor PR: de pers werd overal bij betrokken. De gemeente stond het toe en De Boerderij kreeg subsidie.

De tieners gebruikten De Boerderij in die begintijd op een vrij brave manier. Verschillende activiteiten kregen er onderdak. Zo werden er films vertoond en werd er veel gediscussieerd. Ook was er een winkeltje voor tweedehandskleren met de naam 'ZigZag'.
De 'Actie Jeugd Meerzicht' organiseerde disco-avonden en er was een theehuis. 'Ja, ze dronken veel thee met elkaar. Het draaide echt om saamhorigheid. Ik vind dat mooi, want dat samen zijn is een beetje de rode draad van De Boerderij', zegt Janine.

Een echt poppodium was het in die beginjaren nog niet, maar al vrij snel kwamen er bandjes optreden. Zo kwamen Herman Brood en De Dijk minstens een keer per jaar langs. Internationale artiesten en bands volgden, zoals Billy Cobham en The Sound.
De programmering werd steeds uitgebreider waardoor elk jaar meer bezoekers het pand aan de Voorweg wisten te vinden. Maandelijks was er bijvoorbeeld het evenement 'Meet Me', waarop kon worden gedanst tot diep in de ochtend. Tegelijkertijd groeide de stad explosief.

Documentairemaker Marc Waltman loopt al lang in De Boerderij rond. In de beginjaren had het centrum een videowerkgroep: scholieren en jongvolwassenen maakten filmpjes met elkaar. Marc was een van hen. Ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan maakte hij een documentaire over het popcentrum, waarvoor hij veel mensen interviewde.
De vaste bezoekers van de jaren negentig herinneren zich vooral dat De Boerderij een tolerante samenleving in het klein was. Alles kon en mocht: hetero, homo, transgender of iets er tussenin: iedereen was welkom en niemand oordeelde.

'Er was een vaste kern van jongens en meisjes, maar er liepen ook wel wat 'vleermuizen' tussendoor. Dat vond ik heel erg leuk. Iedereen kreeg de ruimte. Diversiteit is nu een groot woord, maar dat hadden wij zo'n beetje uitgevonden. Alles kon hier binnenkomen, iedereen was welkom', vertelt een voormalig vrijwilliger in de documentaire.
Ook Marc Jongschaap was er veel te vinden. Hij vertelt in de film hoe hij zichzelf heeft kunnen ontdekken in De Boerderij. 'Ik kon erachter komen waar ik goed in was. Sociale vaardigheden ontwikkelen, kijken van: wie ben ik, waar sta ik en waar wil ik naartoe. Dat is prachtig en dat kon allemaal onder dat dak van De Boerderij gebeuren.'

In de jaren negentig groeide De Boerderij uit zijn jas en klaagden buurtbewoners steeds vaker over geluidsoverlast. 'De Boerderij dreigde ten onder te gaan aan zijn eigen succes', zegt Waltman.
Een nieuw gebouw was noodzakelijk. Dit kwam er in 1998, tachtig meter verderop. Enkele klagende buurtbewoners kregen de nieuwe Boerderij bijna letterlijk in hun achtertuin. Het gebouw was van alle faciliteiten voorzien: het kreeg vijf oefenruimtes, een groot eetcafé en een volwaardige concertzaal.

Met de komst van directeur Arie Verstegen werd De Boerderij officieel een poppodium en kreeg het centrum landelijke bekendheid. Janine is hem kort geleden opgevolgd en mag nu de activiteiten in dit jubileumjaar organiseren.
Er staan jubileumshows op de planning van onder meer van Focus en Walter Trout. Maar de documentaire van Marc beschouwt Janine wel als het pronkstuk: 'Ik vind dat een poppodium als De Boerderij wel een documentaire verdient, die het hele verhaal vertelt.'

[Bron: West]