Dragqueen Jennifer Hopelezz: ’Ik ben voorzichtiger.

door: sportingact

Jennifer Hopelezz (forever 38) is oprichter van dragcollectief The House of Hopelezz, dat vorig jaar de Amsterdam Prijs kreeg, de belangrijkste kunstprijs van de stad. Dat podium gebruikt ze om zich zo vaak mogelijk uit te spreken tegen discriminatie van de regenbooggemeenschap. Daarnaast zit ze dit jaar in de jury van de Canal Parade.

Jennifer Hopelezz is het alter ego van Richard Keldoulis (62). Hij werd geboren in Sydney en studeerde aan de kunstacademie en geneeskunde. In de jaren negentig belandde hij in Amsterdam en bleef hangen.

Daar is hij nu mede-eigenaar van de queer Club Church, Gay Sauna NZ en naaktemannenbar Free Willie. „Een erkenning voor onze kunstvorm”, noemt Jennifer de Amsterdam Prijs. „Ik heb mezelf nooit als kunstenaar gezien, andere leden wel. Voor hen was dit heel belangrijk.”

,,Als ondernemer en activist. In drag krijg je aandacht. Als ik bij een demonstratie ben, zoals laatst tegen rechts beleid, word ik altijd gefilmd en geïnterviewd. Dat gebruik ik om aandacht te vragen voor discriminatie van lhbtiq+.

Vooral transgenders zitten nu in de hoek waar de klappen vallen, maar uiteindelijk raakt het ons allemaal. Geert Wilders en Thierry Baudet zijn anti-trans en anti-drag. De toename van discriminatie beangstigt me. Je hoort in de politiek vaker negatieve geluiden en op straat merk ik het ook. Het is heel raar dat we voor mijn gevoel terug gaan in de tijd.'’

,,Er zijn altijd risico’s geweest. Ik merk aan mezelf dat ik voorzichtiger ben. Vroeger ging ik als Jennifer naar de vrouwen-wc, dat doe ik niet meer. Niet omdat vrouwen er een probleem van maken trouwens, het zijn altijd mannen. Vrouwen vinden drag prima, net als kinderen. Voor hen is het gewoon een leuk verkleedpartijtje.'’

„Femke Halsema was daar ook bij, waar ik heel blij mee was. Het werd ook erg serieus opgepakt door Uber, Bolt en TCA. Misschien heeft het een kleine verandering teweeggebracht. Maar als ik zelf een taxi nodig heb, bel ik liever met een taxicentrale en leg uit dat ik in drag ben. Dan gaat het goed, als je via een app een taxi bestelt weet je nooit wie je krijgt.'’

,,Ach, mijn drag kids. Mensen komen en gaan bij het collectief. Vooral sinds programma’s als Rupaul’s Drag Race is drag erg populair geworden. Het belangrijkste wat ik ze wil meegeven is dat je ervan moet genieten, het echt leuk moet vinden want voor het geld hoeft het niet. Je ontdekt wel hele nieuwe kanten van jezelf met drag. Ik wist ook niet dat Jennifer hier in zat. Drag heeft mijn leven verrijkt, het is een prachtige community.’’

Het is belangrijk dat we zichtbaar blijven. De acceptatie kan snel afnemen, dat zien we nu gebeuren. Een minderheid van de Amsterdamse jongeren zegt nu homoseksualiteit te accepteren, dat is toch shockerend? Het lijkt wel of we terug zijn in de jaren vijftig. Een man moet dit, een vrouw moet dat. Welke kant gaan we op? In Amerika zien we al dat rechten worden teruggedraaid. Zo ver weg is dat niet.

Zo erg. Ik kende hem niet heel goed, maar andere leden wel. Een hele lieve jongen met een mooie energie. Er is nog niks bekend over wat er met hem is gebeurd, en waarom, of het iets met zijn geaardheid of drag te maken heeft. Heel eng allemaal.

Ik zie het vooral bij rechts. Laatst was ik bij een demonstratie en Geert Wilders deelt daar een foto van met de tekst: ’gelukkig zijn er maar twee genders’. Zo humorloos en niet eens waar want je hebt ook intersekse mensen, en mensen die tussen de genders inzitten.

Heel veel mensen worstelen met de vraag ’ben ik wel mannelijk of vrouwelijk genoeg’ en dan is het heel gezond om daar mee te kunnen spelen. Weet je wat het is? Vooral mannen die twijfelen over hun mannelijkheid zijn homofoob. Ik heb broers die hetero zijn, maar soms voor de lol in drag gaan. Juist omdat ze nergens over twijfelen. De mensen die ons aanvallen, voelen zichzelf niet man genoeg. Wilders wil blijkbaar graag macho zijn.

Ik heb er weleens over nagedacht om actief te worden in de Amsterdamse gemeenteraad, maar dat mag niet van mijn man. Ik zou er ook niet echt geschikt voor zijn, haha.

We zijn ook zelf begonnen met de Drag Olympics, dat is deze vrijdag en heel leuk. Ik draag ieder jaar de vlam. En daarnaast natuurlijk de Canal Parade. De drukte voelt als een warm bad nu het politieke klimaat guurder wordt. Dit jaar mag ik met Cornald Maas in de jury zitten, heel erg leuk. Ik heb vaak op boten gestaan, maar dan zie je alleen de boot voor en achter je. Het zal vast heel politiek zijn, met alles wat er aan de hand is in de wereld.

Ik ben blij met het toegenomen activisme in de queer wereld. Ik ben ook solidair met het Palestijnse volk en ondersteun een familie daar. Zij kennen mij als Jennifer, niet als Richard. Grappig hè? We horen allemaal tot een onderdrukte groep, dat schept een band.

[Bron: telegraaf.nl]