Langzaam dook de kleine onderzeeër van de Russische zeestrijdmacht naar de bodem van de Noordelijk ijszee. Toen het op een diepte van 511meter haar anker had uitgegooid, stopten de motoren en riep de kapitein (ouwe) zijn manschappen bijeen voor de bespreking. Aan boord bevonden zich vijf bemanningsleden.

Aleksandr Nemits, 54 jaar. (kapitein, gezagvoerder) Boris Zof, 36 Jaar. (Luitenant, navigator) Michai Kusnwskij (Matroos 1é klasse, kanonnier) en Nikolai Morawitsch. (Matroos 1é klasse, boordwerktuigkundige) Beiden 23jaar en Iwan Jumaschew. 17 jaar. (Matroos, kok)

De onderzeeër 'R. 476' was twee maanden geleden uit de Ukrainische thuishaven 'Sewastopol' aan de Zwarte zee vertrokken. De kapitein en Boris werkten al 16 jaar samen. De kapitein was erg op Boris gesteld en liet dat voortdurend merken door hem een speciale behandeling te geven. De luitenant had, net als de kapitein, een eigen hut. Als er niemand in de buurt was noemde Boris de kapitein gewoon bij zijn voornaam 'Aleksandr'.

Nu zaten Boris, Michai en Nikolai bij de ouwe in zijn hut. Alleen de jonge Iwan ontbrak nog op het appél. De kapitein greep de boordtelefoon en gelastte: "Matroos Jumaschew, onmiddellijk melden bij de kapitein." Weer gingen tien minuten voorbij. Juist toen de ouwe één van de matrozen wilde wegsturen om te hem te gaan halen, kwam Iwan binnen. Huilend als een kleine jongen bleef hij in de deuropening staan. Kwaad riep de kapitein: "Heb je geen oren aan je kop?" Iwan ging met zijn hoofd op tafel liggen en snikte nog luider. "Wat is er aan de hand?" vroeg de kapitein. "Niets" kreunde de jongen. De ouwe verloor zijn geduld en brulde: "Je zegt meteen wat er scheelt, of ik laat je naar Rusland terugzwemmen." De jonge matroos hief zijn betraand gezicht op, wees met trillende hand naar Boris en riep: "Luitenant Zof is een flikker." Als hij zou hebben geroepen: "Amerika is Rusland binnengevallen" had hij niet méér consternatie kunnen veroorzaken. Het werd muisstil in de kajuit. Je hoorde enkel het snikken van Iwan en het suizen van de luchttoevoer. De ogen van de kapitein puilden letterlijk uit zijn hoofd en de beide matrozen bleven geschrokken zitten. Boris sprong van zijn stoel en wilde de kajuit uitrennen, maar de ouwe riep luid: "Halt! Luitenant Zof, hier blijven." Toen Boris weer was gaan zitten commandeerde de kapitein: "En nu allemaal oprotten. Laat mij met de luitenant alleen."

Boris was de 'bink' van de vloot. Groot, blond, knap, muskaleus gebouwd en vrijgezel. Een grote bobbel in zijn marine-uniformbroek was een levend uithangbord en wekte grote verwachtingen. Maar daar wist niemand iets over te vertellen. Men zei wel eens gekscherend: "Boris leeft altijd ondergedoken. Zowel met de duikboot alsook in zijn privé-leven."

Boris ontdekte als veertienjarige zijn homeseksualiteit, maar nam daar geen genoegen mee. Om te voorkomen dat iemand achter zijn geaardheid zou komen, ging hij alles doen wat 'mannelijk' was. Hij deed aan karate, judo, boxen en body building. Ging voetballen, raften, flowboarden en bergbeklimmen. Op zijn 16é tekende hij als vrijwilliger bij de Russische marine en kwam bij de 'Tschernomorskij Flot'. (Zwartezeevloot) Door steeds langdurig op zee te verblijven kwam hij ook niet met vrouwen in aanraking en door de ijzeren discipline aan boord werden alle andere verlangens in de kiem gesmoord.

Het ging allemaal goed tot de jonge matroos Iwan Jumaschew aan boord van de 'R. 476' verscheen. Iwan was ook op zijn 16é bij de marine gekomen en na één jaar opleiding, als kok op de onderzeeër gekomen. Hij was nu pas 17 jaar. Blond, lang, slank en beeldschoon. Eigenlijk was hij véél te knap voor de marine. Een carrière als fotomodel of filmster zou beter bij hem passen. Vanaf de eerste stap die Iwan aan boord zette was Boris reddeloos verliefd op hem. De jongen moest een hut delen met de twee andere matrozen, maar onder het voorwendsel dat die hut véél te klein was voor drie personen, belandde Iwan bij Boris in de hut en deelde met hem een stapelbed. Boris nam zelf het bovenste bed zodat hij op Iwan kon neerzien. Hij overlaadde de jonge matroos met complimenten en zorgde ervoor dat de meest vervelende karweitjes door de twee andere matrozen werden gedaan. Bij het slapen gaan en tijdens het douchen, genoot Boris van het prachtige jongenslichaam en probeerde een glimp van zijn lul op te vangen. Met de gedachte aan de zware straf die er bij de marine op homoseksualiteit stond, waagde hij het niet om ook maar één vinger naar

Iwan uit te steken. Na twee maanden op zee ging het toch mis.

Terwijl ze beiden in hun legeronderbroekjes op bed lagen, begon Iwan een gesprek over zijn vriendin. Tijdens het gesprek voelde Boris het stapelbed zacht schudden. Toen hij over de rand naar het onderste bed keek, zag hij in het schaarse licht van de boordinstrumenten, dat Iwan lag te masturberen. Meteen sprong Boris van het bed en greep de lul van Iwan vast. "Laat mij je helpen" hijgde hij, maar de matroos duwde hem met volle kracht terug. Op dat moment sloegen bij Boris alle stoppen door en sprong hij met zijn volle gewicht op Iwan. "Ga weg vieze flikker" gilde Iwan. Er ontstond een worsteling die ruimschoots door de sterkere Boris werd gewonnen. Na enige tijd gaf Iwan zich doodmoe over aan het brute geweld van Boris. Met de gedachte dat hij het pleit had gewonnen, drukte Boris zijn lippen op die van Iwan. Toen hij zijn tong tussen de tanden van de jonge matroos boorde, beet Iwan toe. Met bloedende tong sprong Boris verschrikt overeind. Dat moment gebruikte Iwan om naar................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........