Hoofdprijs in Lederhose

Toen ik op de vlucht Klagenfürt-Amsterdam in het boardmagazine van Austrian Airlines zat te bladeren, vond ik daarin reclame voor Davos (Zwitserland) met een puzzel. Voordat het vliegtuig was geland had ik de puzzel al opgelost en op de post gedaan. De hoofdprijs was een skivakantie van 2 weken Davos, maar daar rekende ik niet op. Ik had nog nooit iets gewonnen. De advertenties in zo’n vliegtuigtijdschrift zijn enkel voor rijke mensen. Met dure horloges, auto’s en merkkleding. Dus niet voor een eenvoudige Sergeant uit het Nederlandse leger.

Ik had juist een sportieve vakantie van veertien dagen in Karintië (Oostenrijk) beëindigd. Heerlijke wandelingen rond de Wörthersee en Ossiachersee gemaakt en door de Villacher alpen gedwaald.

Ik ben Dries Willems. 26 jaar. Gay. 7 jaar beroepsmilitair. Mijn laatste vriend was Wim, maar die is twee jaar geleden naar Australië verhuist. Ik zou graag met hem mee zijn gegaan, maar het leger liet mij niet gaan. Dus woon ik nu alleen.

Een maand na mijn vakantie lag er een brief op de deurmat van “Das Schweizer Reisebüro”. Ik dacht dat het reclame was en scheurde de enveloppe zonder enthousiasme open, maar las tot mijn verbazing:

“Lieber Herr Willems. Het doet ons genoegen U mede te delen, dat U de hoofdprijs in onze puzzelactie hebt gewonnen. Te weten: een skivakantie van twee weken. Nadere gegevens volgen. Mit freundlichen grüssen.”

Ik had de hoofdprijs gewonnen met de puzzel die ik in het vliegtuig had opgelost. Ik stelde mij er niet zoveel van voor. Weer een maand later ontving ik de nadere gegevens en die vielen erg mee. Ik kon veertien dagen naar Davos. Inclusief de vliegreis en/of treinreis, hotel met volpension en een skicursus. Alles eerste klasse. Ik moest alleen mijn dagelijkse drankjes betalen.

In de tweede helft van januari vloog ik met Swiss Air naar Zurich en reisde vervolgens per trein naar Davos. Alles 1é klasse. Daar werd ik afgehaald met een glanzende Mercedes van het 5 sterren hotel ‘Steigenberger Belvédère’ We reden langs hoge wanden van 2 meter sneeuw. In het hotel werd ik persoonlijk begroet door de directrice met een glas champagne.

“U bent onze eregast” verklaarde zij. In de receptie hingen oude foto’s van beroemde gasten die vroeger in het hotel hadden gelogeerd. Ik zag de Sjah van Perzië met Soraja. Prins Reniër en Prinses Gracia van Monaco. Frank Sinatra. Lisa Minelli, enz.enz. In dit hotel moest ik dus wonen? Dat was niets voor mij en ik voelde mij al meteen onbehagelijk.

Mijn suite was groter dan mijn hele appartement in Apeldoorn. Nee, ik voelde mij daar echt niet op mijn gemak. Tijdens het diner kreeg ik een tafeltje naast de pianist die sfeervolle muziek speelde. Plotseling klonk er een stem door de microfoon en werd ik aan de overige gasten voorgesteld als de grote puzzelwinnaar en ze vertelden er meteen bij dat ik maar een “gewone Sergeant” was. Dit laatste hadden ze beter niet kunnen doen. Vanaf dat ogenblik werd ik door de andere gasten met de nek aangekeken. Ik, als een gewone soldaat tussen al die miljonairs. Ze lieten mij allemaal links liggen.

De volgende morgen kreeg ik mijn eerste skiles. Daar stond ik dan met mijn gehuurde skipak, skischoenen en ski’s tussen al die rijke mensen in hun dure merkkleding. Er was echter één lichtpuntje. De skileraar gaf mij een compliment dat ik het skiën zo snel leerde. (Miltaire traning) Na het diner ben ik vroeg naar mijn suite gegaan. Ik was aardig kapot van de reis en er was toch geen mens die met me sprak.

Onder de gasten had ik een paar Zwitserse homo’s ontdekt, maar die deden alsof zij de koninginnen van Sheba waren. Verwijft en trutterig keken ze op mij neer.

Ik was op vrijdag aangekomen en op zondagavond was er een z.g. ‘Tiroleravond’ in de “Alte Wassermühle” Een grote zaal in een gerestaureerde boerderij uit 1604. Alles was in die oude stijl ingericht. Als eregast kreeg ik een plaats direct aan de dansvloer en vlakbij het podium. Het was er overvol met gasten uit diverse hotels. Chique dames in avondkleding en heren in Armanipakken. Aan mijn vier persoons tafeltje schoof een ouder echtpaar aan met een overjarige dochter. De lucht vulde zich met Chanel 5. Ze begroetten mij met een hooghartig knikje.

Ik ontdekte nog meer homo’s. Ze zaten aan een lange tafel bijeen en lieten luidruchtig horen dat ze er waren. De meeste waren gekleed in afschuwelijke imitatie Tiroler of Zwitserse kleding. Er waren zelfs paar als ‘Mädchen’ verkleed. Travestieten? Op het podium speelde een orkest volksmuziek. Wèèr werd ik op het podium geroepen en wèèr werd er medegedeeld dat ik de hoofdprijs had gewonnen en wèèr werd verteld dat ik maar een gewone Sergeant was. Toen de presentator een denderend applaus voor mij vroeg, klonk er een klein beleefd applausje en de groep homo’s lachten hooghartig. Toen ik weer bij mijn tafeltje kwam, was het echtpaar met hun dochter ook verdwenen en dus zou ik de rest van de avond wel alleen blijven. Of niet?

Ik bestelde een karafje rode wijn en schrok mij dood toen ik de prijzen zag. “Karaf rode wijn 19 €. Koffie 7.50 €. Water 4 €. ½ Liter bier 18 €. Fles wijn van 80 tot 220 €. Fles champagne 300 €.” Kortom, het was er peperduur. Toch stonden overal flessen wijn en champagne op de tafels.

De show begon. Er waren folklore dansers, danseressen, koebel spelers, zangers en zangeressen. De presentator kondigde een koor van skileraars aan. 14 jonge mannen betraden het toneel. allemaal hetzelfde gekleed. Een fantasiehemd. Kniekousen met kwastjes en een korte lederhose met edelweisbretels. De korte leren broeken zaten strak om hun atletische lichamen en lieten duidelijk zien dat het mannen waren. Ze zongen 4 liederen en werden toen één voor één voorgesteld met hun naam en voor welk hotel ze werkten. De laatste die werd voorgesteld was op slag mijn favoriet. Stefan Moser. (24) Skileraar van hotel Egger. 205 cm lang.

In de zomer was hij basketbalspeler en in de winter skileraar. Een prachtige jongen en ik was niet de enige die weg van hem was. De homo’s aan de lange tafel werden wild en joelden: “Stefan, Stefan, Stefan.” De brutaalste onder hen greep bloemen uit een vaas en overhandigde ze aan Stefan. Ook probeerde hij Stefan een kus te geven, maar dat lukte niet.

Stefan wist met zijn houding geen raad en was blij toen hij met het zangkoor achter de coulissen kon verdwijnen. De homo’s bleven echter nog een hele poos zijn naam roepen.

Toen de show was afgelopen, begon het orkest dansmuziek te spelen en kwamen de gasten op de dansvloer. Ik kreeg sterk de indruk dat de meeste alleen gingen dansen om zich te laten bewonderen. Echt goed dansen konden ze geen van allen. Ook de homo’s dansten met elkaar en werden steeds zatter en zotter. Ik bleef eenzaam aan mijn tafeltje zitten met nog een restje van mijn peperdure wijn.

Plotseling werd er op mijn schouder getikt en een vriendelijke mannenstem vroeg: “Ist Dieser Platz noch frei?” Toen ik mij omdraaide, keek ik in het knappe gezicht van de basketballer/skileraar Stefan Moser. Stefan nam tegenover mij plaats en zette een fles champagne op tafel. Een fles van 300 €? Hij opende de fles en schonk twee glazen in. “Zum wohl” zei hij met zijn mooiste glimlach. Stomverbaasd dacht ik: “Is dit echt, of houdt hij mij voor iemand anders?” “Zum wohl” zei hij weer en stootte met mij aan. Stefan begon een gesprek: “Lieber Herr Willems.” (Hij wist dus mijn naam) “Ik weet dat U onze eregast bent. Toen ik U vanaf het toneel zag, vond ik U meteen sympathiek en ik wil graag nader kennis met U maken.” Verwonderd luisterde ik naar zijn relaas. Het ergerde mij echter dat hij voortdurend “U” bleef zeggen en dus hebben we maar meteen “brüderschaft” gedronken. Op dat moment dansten twee homo’s voorbij waarvan er één riep: “Stefan, kom je die fles champagne aan onze tafel uitdrinken?” waarop Stefan koeltjes antwoordde: “Nein, ich bleibe hier.” De fles was hem namelijk door diezelfde homo’s aangeboden, maar Stefan wou niets van ze weten en gaf de voorkeur de champagne met mij te drinken. Jaloerse blikken uit de homohoek waren het gevolg. Ik bekeek Stefan eens beter. Hij leek op een Italiaan met die donkere haren en ogen.. Een sensuele mond met ivoorwitte tanden. Hij was zeker 1½ kop groter dan

ik. Onder zijn ‘trachten’ hoedje droeg hij kortgeknipt donker haar en een stoppelbaardje. Mijn oog viel op de bobbel in zijn lederhose. Stefan zag waar ik naar keek en zei zonder schroom: “Dass ist für heute nacht.” Ik wist niet wat mij overkwam en stamelde: “Ja Bitte.” We vertelden over elkanders leven en hij vond het interessant dat ik maar een “gewone” sergeant was en geen miljonair.

Stefan woonde samen met zijn ouders op een kaasboerderij in het dal. Zomers graasden de koeien op de alpenweide die in de winter als skipiste werd gebruikt. Op deze alpenweide stond een kleine eenzame berghut (chalet) waar Stefan de hele winter verbleef.

Toen de champagne was uitgedronken, ging Stefan zich omkleden en verscheen even later in jeans wat hem nog mooier en interessanter maakte. Nagestaard door de teleurgestelde Zwitserse “zwoelen” gingen wij naar buiten. Het sneeuwde zacht. (O wat romantisch) Op de sneeuwscooter van Stefan reden naar zijn chalet. Binnen was het warm en gezellig. Het interieur ademde de sfeer van de bergen. Nauwelijks binnen, greep Stefan mijn hand en leidde mij naar een sofa. Hij drukte mij in de kussens en ging bovenop mij zitten. Onze lippen vonden elkaar in een lange kus waarna Stefan een fles wijn. opende. Toen hij had ingeschonken keek hij diep in mijn ogen en fluisterde: “Willkommen in meinem leben.” Ik dacht alweer dat ik droomde, maar dat was niet zo. Ik kon deze mooie jongen écht vasthouden en dat deed ik ook. Stefan vertelde dat hij altijd heel veel succes had bij de rijke homo’s, maar dat hij eigenlijk van hen walgde en blij dat ik een (normaal) persoon was. Voor hem was het de liefde op het eerste gezicht geweest en voor mij niets minder. Al snel lagen wij in zijn XL bed. Geil riep hij: “Het is ‘krieg’ lieve sergeant en ik schiet met scherp.” Het “waffen” van deze basketbalspeler was de droom van iedere gay. Tjonge, wat had die jongen veel te verbergen gehad in die kleine lederhose. Van zijn zalige lippen gleed ik naar de gespierde borstkas en zoog aan de tepels tot ze groot en................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie Active_Duty_ToySoldier2_c - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!