Marnix gaat voor de eerste keer naar een homobar.


1. Een avondje uit.

Hij probeerde zijn angst de baas te worden. Zenuwachtig stond hij voor de gesloten deur, bang dat ieder moment het luikje open zou gaan. Wat moest hij dan zeggen? Een koude wind blies dwars door zijn dunne jack. Hij wilde zich omdraaien en weglopen toen het luikje weggeschoven werd. Een vriendelijk gezicht keek hem onderzoekend aan. Bijna onmiddellijk ging de deur uitnodigend open. Marnix twijfelde opnieuw maar een stevige windvlaag dreef hem bijna in de armen van de portier, die hem met een "hoho" opving. "Dat gebeurt me ook niet iedere dag, dat er zo'n mooie jongen in mijn armen ligt, " zei hij glimlachend. Marnix voelde zich rood worden en ging zo vlug mogelijk weer op zijn eigen benen te gaan staan. Sjef de uitsmijter, die al langer in dit wereldje rondliep, had meteen in de gaten dat de knul voor de eerste keer in een homobar kwam en probeerde hem zoveel mogelijk op zijn gemak te stellen. Hij stak zijn hand uit en stelde zich voor: "Sjef".

Marnix pakt de hem toegestoken hand: "Marnix". "Hier kun je jouw jack kwijt", ging Sjef door "maar zorg dat er niets van waarde meer in je zakken zit". Wat een weer hè? Ben je op de fiets?" praatte hij verder. Marnix beaamde dat het erg fris was en dat er een harde wind stond. Hij vond Sjef een aardige kerel en was blij dat hij ook vertelde hoe het hier in de homobar er aan toeging. Marnix voelde zich al een stuk rustiger dan straks. Zou Sjef met iedere nieuwe klant zo een praatje maken? Ook Sjef merkte dat Marnix van lieverlee tot rust kwam en hij wees hem vriendelijk de weg naar de bar. Marnix was het liefst bij Sjef in de garderobe gebleven maar de voordeurbel rinkelde al weer en Sjef draaide zich om en liep naar de deur. Dus raapte Marnix opnieuw alle moed bij elkaar en stapte de bar binnen.

Even moest hij wennen aan het getemperde licht. Voor hem strekte zich een kleine dansvloer uit met daarachter een grote ronde bar. Zo vroeg op de avond was het er rustig. In de gauwigheid telde hij een achttal jongens. Een groepje van drie jongens, dan twee stelletjes en uiterst rechts nog iemand alleen. De barkeeper stond met het drietal te praten. Marnix aarzelde, stak het dansvloertje over en koos een kruk. Hij wilde eigenlijk naast de jongen alleen gaan zitten maar durfde niet. De barkeeper, een jonge kerel, nauwelijks ouder dan hijzelf, stelde zich voor. Onno bleek evenals de portier een heel toffe gast, die door een praatje te maken hem ook op zijn gemak stelde.

"Hier, een drankje van de zaak". Onno zette een leeg glas voor hem neer, grinnikte om het verbaasde gezicht van Marnix en zei: "Jij mag zeggen wat er in moet". "Witte wijn met ijs graag en bedankt alvast".

Marnix zuchtte eens diep, tot zover was het allemaal goed gegaan. En nu hij eenmaal aan de bar zat, was hij blij dat hij de stap gezet had. Voorzichtig keek hij eens om zich heen. Het drietal, links van hem, had het hoogste woord. De twee stelletjes waren verdiept in elkaar en de knullen, het dichtst bij hem, kusten elkaar hartstochtelijk. Marnix kreeg het er warm van. Voor het eerst in zijn leven zag hij zomaar twee jongens elkaar kussen. Hij voelde een warme gloed door zijn lichaam trekken. Wilde hij dat ook, vroeg hij zich af. Al lange tijd twijfelde hij aan zijn geaardheid. Voor meisjes had hij niet echt belangstelling. Voor jongens des te meer. Op school was het Christof, die hem boeide, op de muziekschool trok Luca altijd zijn aandacht. Hij kon niet nalaten als hij hem in de gang tegenkwam om hem stiekem na te kijken. De knappe, zuidelijk getinte Luca met zijn Italiaanse ouders. En hoewel Marnix nog altijd twijfelde aan zijn homoseksuele gevoelens, wist hij het ineens zeker bij het zien van de twee kussende jongens: dit wilde hij ook, een vriend om lief en leed mee te delen. Hij was zo in gedachten verzonken dat Onno de barkeeper, Marnix moest aanstoten om hem op de wereld terug te brengen en te vertellen dat hij ook iets te drinken aangeboden kreeg van de jongen, die aan het uiteinde van de bar zat. Marnix bestelde nog een witte wijn met ijs en hief zijn glas om de jongen te bedanken. Hierop wenkte de knul en wees uitnodigend op de kruk naast hem. Marnix stond op en liep met zijn glas in de hand naar het einde van de bar. Hij stak zijn hand uit, stelde zich voor en bedankte de jongen voor het glas wijn. Niels wuifde zijn bedankje weg en klopte voor de tweede keer op de lege barkruk naast hem:

"Kom gezellig hier zitten". "Voor de eerste keer hier?" opende Niels het gesprek. "Ja, ik durfde eigenlijk niet, " aarzelde Marnix. "Daar kan ik me wel wat bij voorstellen, " begreep Niels. "Toen ik hier voor het eerst naar toe reed op mijn fiets, ben ik wel -tig keren omgedraaid omdat ik niet durfde. " "Goh, het is dus niet vreemd dat ik bang was?" "Nee natuurlijk niet. Ik weet nog dat ik de angst had dat iemand die ik kende mij zou zien binnengaan. Daarnaast had ik wel eens wilde verhalen over homo bars gehoord. Ik wist dus niet wat ik binnen zou aantreffen. " Marnix zuchtte opgelucht. Hij was dus niet de enige die niet naar binnen durfde. Hij nam een slok van zijn witte wijn en keek eens goed naar Niels. Best een knappe knul. Blond golvend haar, een mooie rechte neus, een krachtige kin en leuke kuiltjes in zijn wangen wanneer hij lachte. En, niet te vergeten, een prachtig, donkerbruin stemgeluid. Iets wat je niet bij hem zou verwachten.

"Wat kijk je?"vroeg Niels. "Ik keek naar je en besefte dat ik voor het eerst naast een homo zit en ook nog met hem praat. Niels keek verrast. ‘Wat een groentje', dacht hij. "Mag ik je wat vragen?" zei Marnix. "Je gaat je gang maar, " glimlachte Niels, "als je te ver gaat, zeg ik het wel. " "Hoe oud ben je?" "Twintig, pas geworden. " "Hoe lang, Niels, weet je al dat je homo bent en hoe ben je er achter gekomen?" "Ik wist al heel vroeg dat ik homo was. Ik denk dat ik toen een jaar of 11 was. Ik had alleen maar oog voor alles wat man was en fantaseerde daarbij volop. En ik reed nogal eens naar een tijdschriftenwinkel om daar een blad te kopen met schaars geklede mannen erin want een echt homoblad durfde ik nog niet. Hoewel ik heb wel eens stiekem een dergelijk echt homoseksblad in mijn zak gestoken en zonder te betalen meegenomen. "

Marnix herkende veel in wat Niels vertelde en voegde eraan toe dat hij zelf bij seksuele spelletjes vroeger alleen belangstelling had voor de piemels van de jongens en dat blote meisjes hem totaal onverschillig lieten. Binnen de kortste keren waren Marnix en Niels in een diepgaand gesprek verwikkeld. De hoofden dicht bij elkaar, proberend elkaar te verstaan door het lawaai van de muziek heen. "Zou jij kinderen willen?" Marnix schudde vertwijfeld zijn hoofd: "Ik moet er niet aan denken een stel van die koters om me heen. Ik zou er horendol van worden". Niels schoot in de lach: "Jij kunt iets toch ook ‘recht voor zijn raap' zeggen. " Marnix glimlachte met hem mee. Hij begon Niels steeds aardiger te vinden.

Hij voelde dat er iemand aan de andere kant naast hem op de lege kruk schoof.

Omdat hij niet onbeleefd wilde zijn, draaide hij zich naar de nieuwkomer. Met een vriendelijke lach wilde hij zich tot hem richten toen hij zag wie er naast hem op de lege barkruk was gaan zitten. Een van het groepje jongens dat later op de avond was binnen gekomen. Het groepje had zich nogal uitdagend opgesteld. Maar bij nader inzien zag deze knul er nu heel vriendelijk uit. Dus knikte Marnix ook maar vriendelijk terug, enigszins verrast door zijn getint uiterlijk. Dan draaide hij zich weer naar Niels. Die liet blijken niet erg blij te zijn dat de jongen naast hem ging zitten. Ze zetten echter hun gesprek voort en waren hem al gauw vergeten.

Hoe later op de avond, hoe drukker het werd. Het zitten aan de bar bleek geen onverdeeld genoegen meer nu er telkens over zijn schouder of tussen hem en Niels bestellingen werden doorgegeven. Sommigen bezoekers werden daarbij handtastelijk: sloegen een arm om zijn schouder, legden quasi per ongeluk hun hand op zijn bovenbeen, hingen met hun volle gewicht over zijn schouder of stonden brutaalweg tegen hem aan te rijden. Wat dat betrof kreeg Marnix wel meteen zijn vuurdoop. Niels nodigde hem uit om mee naar huis te gaan en daar samen nog een borrel te drinken. Maar eerlijk gezegd had hij daar geen zin in en zeker niet meteen na een eerste kennismaking ofschoon hij Niels wel een gave knul vond. Hij zat wat rond te kijken toen tot zijn verbazing de jongen naast hem zich voorstelde en vroeg of hij met hem wilde dansen. Dat wilde Marnix wel. Zo kon hij met goed fatsoen weg bij de bar want dat gehang bij de bestellingen begon hem aardig de keel uit te hangen. Hij vond het wel jammer dat hij niet meer met Niels kon praten. Maar uiteindelijk was hij naar een homobar gegaan om te weten te komen hoe het er daar allemaal aan toeging. Dus moest hij ook niet op één plaats en met dezelfde persoon de hele avond blijven zitten.

"Niels, ik ben er vandoor, naar de dansvloer. Bedankt voor de gezelligheid en misschien zien we elkaar later op de avond nog wel. " "Oké en dans ze", zei een enigszins teleurgestelde Niels.

Met een gevoel van opwinding volgde hij na een korte kennismaking over en weer, Mourad naar de dansvloer. Marnix vermaakte zich uitstekend en vond het vet hier in de homobar. Hij had eigenlijk niet verwacht zo vlug aanspraak te hebben en gevraagd te worden om

mee te dansen al helemaal niet. Maar ja hij kon ook niet weten dat iedere nieuwkomer een aantrekkelijke aas was en dat het een sport was voor sommige vaste klanten, om te kijken wie van hen de nieuweling het eerste kon versieren. Dus kreeg hij alle aandacht.

Zij zochten een plaatsje op de dansvloer en gingen beiden op een housenummer helemaal uit hun dak. Binnen de kortste keren voelde Marnix het zweet over zijn rug lopen. Mourad bleef hem voortdurend aankijken zodat hij er verlegen van werd. Tussen twee nummers in fluisterde Mourad in zijn oor dat hij er knap en geil uitzag. Bij een rustig romantisch nummer trok Mourad hem naar zich toe. Marnix was te verrast om hem weg te duwen. Bovendien kon hij door al die glazen witte wijn niet helemaal alert meer handelen. Hij liet zich gewillig door Mourad leiden en voelde zich langzaam opgewonden worden. Mourad was dat al, merkte hij. Die legde zijn wang tegen die van Marnix en vroeg in zijn oor of hij met hem naar huis wilde om lekker verwend te worden. Voor de tweede keer die avond maakte Marnix de ander duidelijk dat hij daar niet aan begon de eerste keer. De dans stopte en hij voelde opeens een hand op zijn schouder. Het was een onbekende jongen, die kwam vragen om met hem te dansen. Marnix wilde echter liever blijven dansen met Mourad en zei dat tegen de onbekende. Hij draaide zich naar Mourad, die al ongeduldig op hem stond te wachten. Tot zijn verbazing werd hij na iedere dans door een ander gevraagd. Tot ineens Niels voor hem stond die hem kwam vragen. Marnix twijfelde maar besloot toch om met Mourad te blijven dansen. Hij had het idee dat Niels behoorlijk wat gedronken had. Niels droop af. Inderdaad had hij zich eerst nog wat moed in gedronken om daarna de dansvloer op te stappen en Marnix af te tikken. En die had hem nu afgewezen omdat hij zag dat Niels wel erg veel gedronken had. Hij liep terug naar zijn barkruk en bestelde bij Onno de barkeeper nog een drankje. Die had alles van een afstandje aangezien en vond dat hij Niels wat moest opbeuren.

"Kom op, Niels, de wereld vergaat niet als je een keer geweigerd wordt. Vergeet niet dat voor die Marnix alles ook nieuw en vreemd is. En volgens mij heeft hij heel goed door dat jij gedronken hebt. Is het dan zo gek dat hij je afwijst omdat hij je nog niet zo goed kent?"

Dit had Niels juist nodig om in................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie free-Young_boys6 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!