4. Coming out.

Marco wachtte het antwoord van Marnix niet af en zette er meteen de vaart in. Marnix die eigenlijk helemaal geen zin had in een tweestrijd besloot toch maar mee te doen en ging op de trappers staan in een poging om zijn oudste broer in te halen. Toen hij echter zwaar hijgend hun huis bereikte was Marco al hoog en breed binnen. Ook de fiets van tweelingbroer Marcus stond in het fietsenrek dus die was ook al thuis. Marnix plaatste zijn karretje in het rek, ging naar binnen, zei Maria die in de keuken aan het koken was, gedag en liep meteen de trap op naar zijn kamer. Hij was benieuwd of Marcus op hun kamer zou zijn. Meestal ging hij voor het eten nog eventjes naar boven. Ja hoor, hij zat achter zijn pc.

"Hoi, had je geen zin om te wachten of durfde je niet naast een homo te fietsen, bang dat ze jou ook voor homo zouden aanzien?" Marnix stond perplex van zichzelf. Waar haalde hij ineens de moed vandaan?"

Marcus keek hem verbaasd aan: Je bent gelukkig eerlijk en draait er niet omheen. Ik was al benieuwd met welke smoes je zou komen om je er uit te redden. Maar je bent een kerel, nou ja een halve, en je liegt niet maar je vertelt eerlijk de waarheid. Ik snap alleen niet waarom je het mij niet eerder hebt gezegd. We zijn toch tweelingen, we vertellen elkaar altijd alles. Wij hebben toch een bijzondere band? En waarom dit nu niet?"

Marnix had hem eerst laten uitpraten en begon toen zelf: "Je moet eens weten, hoe moeilijk ik het gehad heb. Als je in de gaten krijgt dat meisjes je niets doen en je aandacht helemaal gericht is op jongens en dat je daar verliefd op kunt worden dan raak je in paniek omdat je beseft dat je anders bent dan de anderen. Ik kan er soms niet van slapen als ik denk aan alle problemen waar ik mee te maken krijg. Hoe zullen pa en ma reageren. Zullen ze me niet het huis uit zetten, zoals je wel eens hoort. Wil jij nog wel mijn tweelingbroer zijn? Durf je nog steeds op een kamer met me te slapen? En de zaak? We zijn toch van plan om samen de zaak over te nemen. Wil je dat nog, ondanks het feit dat je broer homo is? Trouwens willen pa en ma de zaak wel aan een zoon die anders is, overlaten? En zullen er geen klanten weglopen. Zullen de anderen mij accepteren hier in huis? Hoe zal de klas tegenover mij staan? Daar tobde ik over en nu ben ik blij dat jij het weet. " Hij wilde nog meer zeggen maar zijn stem stokte. Het was alsof hij een brok in zijn keel had. Het beetje weerstand dat hij nog had, brak en hij begon verschrikkelijk te huilen. Het leek wel of Marnix niet op kon houden. Hij voelde zich zo alleen dat het pijn deed. En wat deed Marcus. Hij stond op en haastte zich de kamer uit.

Dan waren daar plotseling twee armen om hem heen. Maria, die hem kalmeerde en lieve woordjes tegen hem fluisterde. Hoe kwam die nu ineens in de kamer? Marnix werd langzamerhand rustiger en hield hij op met huilen. Hij keek eens rond maar Marcus was er niet meer. Maria had hem nog steeds vast en wreef hem alsmaar over zijn rug terwijl ze van tijd tot tijd zei: "Het komt goed. " "Maar hoe komt het dat je hier nu bent, " verbaasde Marnix zich nog steeds. "Ik liep hierboven toen ik jou zo hoorde huilen en Marcus de kamer kwam uitstormen. Dus kwam ik even binnen om te kijken wat er aan de hand was. Want Marnix, jij kunt mij vertellen wat je wilt, maar er zijn problemen en ik denk dat je daar nu maar eens mee voor de dag moet komen. " Maria keek hem trouwhartig aan. Hij zag dat ze echt bezorgd was om hem. En in een vlaag van overmoed stortte hij zijn hart bij haar uit en vertelde haar van zijn gevecht met zichzelf. Met horten en stoten kwam het hele verhaal eruit en Maria luisterde zonder hem ook maar één keer in de rede te vallen. Toen hij klaar was, streek ze door zijn haren: "Maar broertje van me, wat heb jij je allemaal in je hoofd gehaald. Ook al houd jij van jongens, dat verandert niets aan jou. Jij bent Marnix en jij blijft Marnix. En ik? Ik houd nog evenveel van jou als eerst. Daarbij komt dat ik al een tijdje het idee had dat jij homo was. " Hij keek haar verbaasd aan: "Hoe kom je daar nou bij? Maria lachte maar eens: "Dat zal ik je nog wel een keer vertellen. " Ze gaf hem een kus en ging weer naar beneden om voor het eten te zorgen. Toen hij zich wat opgeknapt had en zijn ogen er niet langer uitzagen als die van een albinokonijn, ging hij ook naar beneden om te eten. Het voltallige gezin zal al aan tafel alleen zijn stoel was nog vrij. Tijdens het eten bleef het maar wringen: hij wilde zo graag dat iedereen het wist. Het zou een enorme opluchting zijn als hij in ieder geval thuis geen toneel meer zou hoeven te spelen. Zo zat hij met zijn gedachten meer bij zijn coming out dan bij het lekkere eten dat Maria klaar gemaakt had.

Het was na de maaltijd toen het hele gezelschap nog zat na te tafelen met koffie en een bonbon dat Marnix opnieuw sterk de behoefte voelde om niet langer verstoppertje te spelen maar voor zijn geaardheid uit te komen. Hij haalde diep adem, verzamelde alle moed die hij had, ging staan, vroeg om stilte en stak van wal: "Lieve pa en ma, lieve allemaal. Ik wil jullie graag wat vertellen. Het is niet gemakkelijk voor mij maar ik vind dat ik niet langer om de waarheid heen kan draaien. En omdat Marcus en Maria sinds vanmiddag op de hoogte zijn wil ik ook niet langer wachten met het risico dat jullie het niet van mij horen. " Hij voelde hoe hij stond te trillen op zijn benen. Dapper ging hij door: "Jullie hebben misschien al langer gemerkt dat ik anders ben. Ik kwam wel met vriendinnetjes thuis maar het was altijd vrijblijvend. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit een echt vriendinnetje gehad waar ik verkering mee kreeg. Ik ontdekte namelijk dat ik geen speciale gevoelens kreeg bij meisjes en dat ik veel meer interesse had in jongens. " Het was doodstil, niemand verroerde zich en alle ogen waren op Marnix gericht. Hij merkte dat hij helemaal stond te shaken. "Wat ik wil zeggen is dat ik homo ben. " Marnix stopte en keek om zich heen. Niemand zei iets. De stilte benauwde. "Nou en?" klonk het plots uit de mond van zijn oudste broer Marco. "Dat weten we ook weer. De wereld vergaat niet en jij bent niet de enige homo. Voor mij verandert er niets en ik denk voor de anderen ook niet.

" Hij keek de tafel rond of hij iemand zag die het niet met hem eens was. Pa en ma hadden tot nu toe niets gezegd. Nu stonden zij samen op en liepen naar Marnix. Ze omarmden hem en ma streelde zijn haren. "Lieve schat, " begon zijn moeder, Marco heeft gelijk. Er zal niets veranderen. Jij bent en blijft onze zoon, van wie wij heel veel houden en dat zal nooit veranderen. Och lieverd, wat erg dat je zo met jezelf in de knoop hebt gezeten. Je hebt het heel moeilijk gehad, begrijpen we. Pa en ik hopen dat je gelukkig zult worden en wij zullen er ook alles aan doen om je daarbij te helpen. " Marnix vocht tegen zijn tranen maar kon zich nu goed houden. Hij zag Maria hem bemoedigend aankijken en haar duim opsteken. Nu kwamen ook zijn broers en andere zus naar hem toe. De een na de ander had een opbeurend woord voor hem en hij was ervan overtuigd dat hij hier in huis zeker geaccepteerd zou worden. Jammer alleen dat juist Marcus er zoveel moeite mee had. Hij was de enige, die niet naar hem toekwam. Hij zat daar maar met zijn hoofd tussen zijn handen aan de tafel.

Zijn mobieltje speelde luid en duidelijk. Haastig pakte Marnix het uit zijn broekzak, zette de telefoon aan en meldde zich: "Met Marnix" "Hi, met Niels, zin om vanavond naar de bar te komen? Je hebt toch vakantie. Ik ben er al met een paar anderen om wat klusjes op te knappen. " "Ik weet het niet Niels, ik bel je straks terug. " "Reken ik op, tot later. "

Langzaamaan stapte de een na de ander op nadat ze Marnix nog even een schouderklopje, een aai over zijn bol of een kus hadden gegeven. Met pa en ma liep hij naar de woonkamer waar ze nog een klein uurtje samen zaten te praten. Uiteraard hadden die nogal wat vragen voor Marnix. Zo kwam vanzelf zijn eerste bezoek aan de homobar ter sprake. En natuurlijk zijn kennismaking met Niels, die vanmiddag in de kapperszaak was geweest. Ook vertelde hij dat het Niels was die zojuist gebeld had of hij vanavond weer kwam. Pa keek hem nadenkend aan: "En je school dan, jongen?" "Pa, je weet toch dat het vakantie is. " "Hoe zit het,

mogen wij daar ook komen?"vroeg Pa. "Ja natuurlijk, dan kun je zien dat het een gewone bar is en ze daar niets te verbergen hebben. " "Wel jongen dan gaan wij een keertje mee, oké? Vanavond ga je maar lekker alleen op stap. "O ja. Denk eraan: ik reken er ook op dat je wat komt helpen in de zaak morgen. " "Natuurlijk, dat wil ik ook graag. Maar dat betekent denk ik niet dat ik er om acht uur morgenvroeg al moet zijn. Ik mag in mijn vakantie toch wel wat uitslapen?" "Natuurlijk lieverd", mengde moeder zich in het gesprek. "Ga je maar gauw opknappen anders wordt het veel te laat. En je weet het, knul. Je kunt altijd bij ons terecht. " Met een stevige knuffel beëindigden ze het gesprek.

Een half uur later stond Marnix voor de deur van de homo bar en liet Sjef hem lachend binnen. Het liep al tegen elven, hij was dus veel te laat. Zou Niels er nog zijn? Zou hij niet boos zijn omdat ze voor half tien hadden afgesproken? Met kloppend hart duwde hij de deur naar de bar open en stapte naar binnen. Het was er behoorlijk druk en speurend liet hij zijn blik rondgaan op zoek naar Niels. Plotseling verstarde hij. In de andere hoek zag hij Niels innig dansen met een andere jongen, die om zijn nek hing. Zijn adem stokte in zijn keel. Tot overmaat van ramp stonden ze nu ook nog te zoenen. Iemand duwde hem in zijn rug omdat hij in de deuropening was blijven staan. Hij deed een stap naar voren. Zijn blijdschap van vanavond sloeg in een keer om en boos vroeg hij zich af wat hij moest doen. Totaal van slag wilde hij zich omdraaien en weer weggaan toen Niels hem in de gaten kreeg en uitbundig naar hem zwaaide. Er was geen spoor van enig schuldgevoel te zien bij Niels. Marnix echter, was nog steeds zo verbijsterd door wat hij gezien had, dat hij onbeweeglijk bleef staan. Opnieuw zwaaide Niels en wenkte hem om zijn kant uit te komen. Langzaam kwam Marnix tot zichzelf en besloot hij toch maar naar Niels toe te gaan om te horen wat voor een verklaring hij had voor zijn gedrag. Niels omhelsde hem hartelijk, gaf hem een liefdevolle kus en liet duidelijk blijken hoe blij hij was dat................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie My_Brides_fine_Brother - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!