Luca en Jack


Misschien ken je ze wel
Misschien ken je ze niet
Maar dit zijn de verhalen
Van Little College Street
En mag dit vogeltje
Ooit gevangen zijn
Dan behoedt dit boekje
Hem voor pijn

‘Gewoon een drankje’- 23 maart 1893

Wie ik ben maakt niet zoveel uit. Als je dit boek hebt gevonden weet je het waarschijnlijk wel. Zo niet. . .Dan zweer ik met mijn hand op mijn nobele hart dat alles wat hierin beschreven is waar is. Blader gerust wat rond, perverseling! Lees een verhaal en ruk jezelf van hoogtepunt naar hoogtepunt. Naar zowel dat van jou, als alle andere die jou voorgingen met mij.

Hoe ik eruit zie? De man waar ik het eerste verhaal over schreef beschreef mij als ‘een wonder’. Als ik mij een dag of twee niet zou scheren dan zou ik als een echte vent door kunnen gaan, maar ben ik wel geschoren en geef je mij de juist schmink, dan ben ik je nichtje, zus of lang verloren vriendin. Zolang ik mijn mond maar houd.
Mijn ouders waren Italiaanse straatmuzikanten. Variété. Ik zit niet heel ver weg van wat zij deden, alleen is mijn gunst niet alleen voor het oor. Dat ik uit het zuiden van Europa kom zie je aan mijn vollere lippen, mijn ogen, mijn licht krullende haar en mijn licht getinte huid. Maar genoeg over mij. Laten we het over hen hebben. Mijn eerste liefde: Luca en De dokter: Jack.

Londen is donker, maar ik voel mij verlicht. Ik zie de straten aan mij voorbij gaan. De koets brengt mij weer richting Little College Street, maar ik bedenk mij opeens dat ik daar die avond niet meer terug hoefde te komen. Ik gis het kaartje van Jack uit mijn jaszak. Buiten zie ik ineens de Eros van Piccadilly Circus. Ik geef een paar tikken tegen de wand van de koets. Deze komt tot stilstand. Ik open de deur en stap uit.
‘Ik ga er hier uit. ’
‘Zoals u wenst, meneer. Ik wens u een fijne avond. ’
‘U ook!’
De menner op de bok knikt naar mij en geeft een tikje met de zweep op de bil van het paard. Hij rijdt weg en ik loop richting Jack.
Waarom eigenlijk? Heb ik deze avond nog niet genoeg gehad? Niet genoeg aandacht? Niet genoeg seks? Niet genoeg geld? Het was meer geweest dan ik tot nu toe ooit gehad heb. Daarbij heeft Vladimir mij ook voor morgen besteld. Maar dan voor de hele dag. Ik laat even door mijn hoofd gaan hoe de afgelopen dagen geweest zijn. Hoe Alfred mij buiten klaar liet komen en mij een baan aanbood om een van zijn jongens te worden, hoe ik Jack in het badhuis ontmoette en hij mij blijkbaar vanavond weer wil zien, hoe de eerwaarde in mij een Godsgeschenk zag en hoe Vladimir mij als minnaar en als hoer wil. Nog nooit was ik zo begeerlijk geweest. Ja, vroeger misschien. Toen ik nog een hele kleine Matteo was en iedere nonna aan mijn wang wilde zitten en zei dat ik zo’n bello bambino was. Vroeger toen we in de zomer genoeg geld in London op konden halen, zodat we in de winter terug konden naar mijn geboortegrond. Vroeger, toen mijn ouders mij nog kenden. En ik mijzelf. Vroeger toen ik samen met Luca de graanvelden naast zijn huis als ons domein zagen. Hele middagen hadden wij er in doorgebracht. Hoe lang is het geleden dat ik hem voor het laatst zag? Mooie Luca.

Hij was al een kop groter toen ik hem voor het eerst ontmoette. Het was volgens mij bij de slager. Mijn moeder haalde salami en worsten voor het avondeten. Zijn moeder stond te wachten op een bestelling. Het was warm en de lucht van vlees maakte mij wat misselijk en ik ging naar buiten. Daar zat hij in de zon met een stokje te tekenen in het zand.
‘Wat teken je?’
‘Een piemel!’
Zei hij en we moesten hard lachen. Hij zal net twaalf zijn geweest. Toen was hij al geobsedeerd door dat. Iedere zomer vonden wij elkaar weer. Waren we elkaars beste vrienden alsof we elkaar niet maanden uit het oog verloren hadden. Wat waren wij blij elkaar weer te zien. Iedere keer weer omhelsden we elkaar alsof. . .Alsof we geliefden waren. Kan je zo jong al zo om iemand geven? Kan je zo jong als jongen al iets om een andere jongen geven? Hielden wij van elkaar?
Hij kuste mij wel. Op de wangen wel te verstaan.
Zoals iedere Italiaan doet bij zijn vrienden en familie. Maar als hij het deed leek het soms alsof zijn lippen net iets langer wachten tot ze mijn wang weer verlieten. Zijn vingers streelden dan ook mijn rug.
Een keer, het was ene paar jaar na onze eerste kennismaking, nam hij mij mee naar de achtertuin van madam Augustini. Hij wist dat zij iedere dag aan het eind van de middag bezoek kreeg van meneer Cecco. Ook die middag was het raak, maar omdat zij zich onbespied waanden hadden ze het raam en de gordijnen open. Terwijl een paar meter van ons af twee mensen met elkaar de liefde bedreven had ik toen al alleen ook voor Luca. Hij had zijn broek opengeknoopt en zijn pik tevoorschijn gehaald.
‘Dat moet je ook doen. ’
Hij fluisterde en nam zijn pik in zijn hand.
Ik zag dat die van hem veel haar had en groter was dan de mijne op dat moment.
‘Waarom?’
Ik snapte dat we een stiekem spelletje speelde. Maar begreep niet wat de spelregels waren om tot winst te komen.
‘Omdat het lekker is. ’
Ook ik knoopte mijn broek open en haalde mijn pik eruit. De mijne moest nog groeien.
‘Je moet dit doen. ’
Luca nam zijn pik in zijn hand en bewoog hem heen en weer. Ik deed het na. En voor ik het wist werd mijn pik stijf. Die van hem was nog steeds groter. Maar die van mij was nu niet meer super klein. Het was een fijn gevoel. Niet alleen het rukken wat ik toen voor het eerst deed, maar ook om dat samen met Luca te doen. Nu, zo’n twee jaar later, besef ik mij ineens dat ik dat moment geen een keer gekeken had naar het raam waarachter een man en een vrouw de liefde bedreven. Mijn blik was constant op Luca gericht geweest. En de zijne op mij. Ineens herinner ik mij weer dat hij mijn pik vast hield en ik de zijne. Dat hij mij waarschuwde dat hij klaar ging komen en zijn zaad over mijn vingers en de bladeren van de bosjes in de tuin spoot. Had ik het toen stiekem geproefd? Had hij mij daarna gekust? Was ik ook gekomen? Of had ik dat die nacht zelf gefantaseerd? Om het daarna ver, heel ver in mijn gedachten weg te stoppen tot dat het nu pas weer tevoorschijn komt. Ik weet het niet. Waarom weet je zoiets niet helder meer voor de geest te halen?
Hoe de herinnering ook is, ik merk ineens dat mijn pik stijf is nu ik hier loop en de straat waar Jack aan woont in ga. Luca; het was de laatste zomer dat ik in Italië was en nu zwerf ik al bijna twee jaar door London.

Ik zie het nummer waar ik moet wezen. Ik trek aan de bel. Het duurt even, maar dan gaat de deur open en zie ik bij kaarslicht het gezicht van Jack. Even kijkt hij nors, maar dan verschijnt er een glimlach op zijn gezicht.
‘Matteo, ik had je al niet meer verwacht. Maar leuk dat je er bent. Kom binnen. ’
Ik loop de hal in en geef mijn jas aan Jack.
‘Sorry, dat ik wat later ben. Ik had nog een andere afspraak. ’
Jack kijkt mij aan en laat zijn ogen over mijn pak glijden.
‘Eentje van groots belang zo te zien. Of loop je er altijd zo voornaam bij?’
‘Tegenwoordig bijna dagelijks. ’
Ik lieg niet. Al zou hij dat anders kunnen interpreteren als hij met ‘tegenwoordig’ niet alleen de afgelopen drie dagen zou bedoelen.
Hij gaat mij voor naar het woonvertrek. Ik kijk eens goed naar hem. Hij lijkt nerveus.
‘Ga zitten. Wil je wat drinken? Een whiskey misschien?’
Ik ga zitten en knik.
‘Lekker. ’
Hij schenkt mij een glas in en schenkt zichzelf bij. Hij reikt mij het kristallen glas aan en gaat dan tegenover mij zitten. Ik kijkt lang naar zijn glas en dan naar mij.
‘Matteo, ik. . .Het spijt mij verschrikkelijk van ons misverstand in het badhuis. Helemaal nu ik jou zo voor mij zie en je net zegt dat dit je dagelijkse standaard is. Ik schaam mij diep dat ik jou voor een van die schandknapen van Alfred Taylor aanzag. ’
Ik neem een slok. Het is geen goedkope troep. Ik lach. Wat moet ik doen? Hem geruststellen? Zeggen dat hij niet helemaal gelijk had, maar nu wel degelijk een van de hoerenjongens van Taylor tegenover hem had?
‘Het is alleen. . .Van een jongen van jouw stand. . .Van onze stand, had ik niet verwacht dat je dat zou toelaten. Daarbij zie je bijna geen jongens van rond jouw leeftijd in de stad, omdat ze allemaal veilig opgeborgen zitten op kostscholen. Waar ze elkaar hebben. Of ongewillig iemand van de leiding moeten plezieren. Hoe dan ook. . .’
‘Jack, wij hebben beiden dezelfde driften, daar hoeven we ons tegenover elkaar toch niet voor te schamen? Ik kan hoer en minnaar zijn. ’
Even kijkt Jack mij verbaasd aan en dan begint hij heel hard te lachen.

‘Mijn hemel, je klinkt net als een van mijn vrienden uit Wenen. ’
‘Wenen?’
Ik had er ooit wel eens over gehoord, maar waar lag die plek?
‘Ja, ik heb er een stage gelopen en in het pension waar ik toen verbleef werd ik vrienden met Joseph. Hij liep stage bij ene dokter Freud. Die schijnt het alleen maar over driften te hebben. Alsof wij beesten zijn?!’
Ik neem een slok van mijn drankje. Nu wist ik nog niet waar Wenen ligt. Iets anders weet ik wel.
‘Zijn wij geen beesten dan? Ik hoorde in de zoo dat wij volgens Darwin van de apen afstammen. ’
Ik was die dag stiekem met een groep studenten mee naar binnen gelopen. Soms komt informatie handig van pas. Ik heb mij blijkbaar voorgenomen om nog niet de waarheid te vertellen. Of niet de volledige waarheid.
‘Darwin! Hah, die evolutietheorie doet heel veel kerken nog steeds op hun grondvesten trillen. Maar goed, als je het zo wilt zien hebben we inderdaad iets beestachtigs. Seks en geweld. Eros en thanatos. Het heeft iets dierlijks. ’
Hij heft zijn glas.
‘Je bent alleen mooi, hersenen heb je ook nog eens. Waar zit je op kostschool?’
Nu kan ik er niet meer onderuit.
‘Nou, ik. . .’
Ineens wordt er heftig aan de bel getrokken. Jack staat op en loopt het vertrek uit. Ik hoor gemompel dan roept Jack mij ineens.
‘Matteo! Matteo!’
Ik sta op en loop de hal in. Daar zie ik een man met een nat rood overhemd staan. Hij heeft witte vlekken. Het is bloed. Hij steunt op Jack.
‘Matteo, ik heb je hulp nodig. Ik kan je alleen niet precies uitleggen wat er gebeurd is. Wil je mij helpen?’
Ik knik.
‘Houd die deur voor mij open. ’
Hij wijst naar de deur achter mij. Ik doe het. Hij strompelt er met de man doorheen.
‘De volgende ook. ’
Ik loop vlug langs de twee en open ook die deur.
‘Loop terug naar het woonvertrek en pak de twee grote kandelaars voor licht. ’
Ik volg zijn instructies en loop naar het woonvertrek. De twee kandelaars zijn behoorlijk zwaar. Ik zet ze op twee plekken die Jack aanwijst. Hij legt de man op een tafel.
‘Als ik jou was, Matteo, dan zou ik even in die kast kijken of een van die jassen jou past. En ik zou de rest van je kostuum even uit doen. De boven kant dan. ’
In de kast hangen een aantal witte doktersjassen. Ik knoop mijn vest open en doe hem samen met mijn colbert uit.
Ik doe de dokters aan die ik heb uitgekozen en pak er ook maar eentje voor Jack.
Ik loop naar hem toe en houd hem de jas voor.
‘Het is beter als je hem andersom draagt. ’
Ik doe Jack de jas voor mijn gevoel verkeerd om aan en knoop hem dicht aan de achter kant.
Dan doe ik ook zelf de jas andersom aan en knoopt Jack hem dicht voor mij.
‘Goed. Daar liggen instrumenten. Ik ga je steeds vragen iets aan te geven.

Jij geeft aan wat in nodig heb. Begrepen?’
‘Ja. ’
‘Schaar!’
Ik geef een schaar. Jack knipt het overhemd en de broek van de man zijn lijf. Ik zie dat ie twee wonden heeft op zijn buik en eentje op zijn boven been.
‘Help even voorzichtig die kleren weg te krijgen. ’
We halen de kleren weg. De man kreunt van de pijn. Nu ligt hij naakt op de tafel. Even kijk ik naar zijn pik. Hij is hard. En van een behoorlijk formaat. Jack pakt een fles en houdt er een lapje voor.
‘Ian, even diep in- en uitademen terwijl ik dit lapje voor je neus houd. ’
De man doet het en binnen een paar tellen zie ik zijn hele lijf verslappen en is ie buitenwesten.
‘Goed. We hebben drie steekwonden. Die gaan we nu opereren. Je bent gelukkig nog niet misselijk geworden. Voel je verder goed?’
Ik knik.
‘Mooi, dan kan je tegen bloed. Ik kan het namelijk niet hebben dat jij hier ook gestrekt ligt. Nou, daar gaan we. ’

Het voelt alsof het uren later is. Midden in de nacht. De man die Ian heet ligt nu in een bed. Hij leeft nog. Nadat we de operatiekamer bij kaarslicht zo goed mogelijk schoon hebben gemaakt heeft Jack mij meegenomen naar boven zodat we ons kunnen wassen.
Ik kleed mij uit en wacht op Jack tot hij met water van beneden naar boven komt. Ik speel met de vlam van een van de kaarsen. Dat deed ik vroeger ook altijd. Luca kon het langste zijn hand boven een vlam houden. Zo lang dat ie zelfs een keer een blaar had.
Dan komt Jack binnen met twee emmers water.
Hij gooit ze in het bad dat er staat. Dan kijkt hij naar mij en realiseert zich dat ik al naakt ben. Hij wil wat zeggen, maar besluit weg te lopen om nog meer water te halen. Ik voel tussen mijn billen. Ze zijn nog nat van het zaad dat Vladimir erin gespoten had eerder vandaag. Het idee dat zijn zaad nog in mij zit maakt mij geil. Mijn pik wordt stijf. Dan komt Jack met weer twee grote emmers water binnen. Hij kijkt naar mijn pik. Dan naar mij. Hij glimlacht en zet de emmers neer.
‘Stap maar in bad, dan zal ik je wassen. Althans, als je dat wilt?’
Ik knik en stap het water in. Jack pakt een bakje en schept wat water over mij heen. Dan pakt hij zeep en smeert mijn lijf in. Zijn handen en vingers glijden met het stuk zeep overal langs. Dan voel ik ze langs mijn billen glijden. Dan mijn ballen. Dan mijn pik.
‘Kleed je ook uit. ’
Jack luistert en kleed zich uit. Wanneer alles uit is en hij nog naakt buiten het bad staat zie ik dat ook zijn pik stijf is. Ik steek mijn hand uit en hij pakt hem. Hij stapt het bad in. Ik pak het bakje en laat water over Jack zijn hoofd en rug sijpelen. Dan pak ik de zeep en smeer hem in. Als ik bij zijn ballen en pik ben speel ik met ze. Jack bijt op zijn onderlip en sluit................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie Fucked_By_Strangers_in_the_Woods - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!