SJOERD deel 2

Sjoerd stond als aan de grond genageld. Wat had dit nu te betekenen? Wat was dit voor een vraag?

"Sjoerd, ben jij homo?" Het bleef aan beide zijden van de telefoon enige tijd doodstil.

"Ben je daar nog?" vroeg Judith.

"Ja, maar je overvalt me wel. Hoe kom je daar ineens bij?

Sjoerd had zich weer onder controle en klonk enigszins geïrriteerd. Het bleef opnieuw enige tijd stil aan de andere kant. Toen hoorde hij Judith zeggen dat zij nog steeds geen antwoord op haar vraag had gekregen. Hij vertelde haar, dat hij dat ook niet van plan was om door de telefoon te doen. Als zij zo graag wilde weten hoe het zat, moest ze maar langs komen voor een normaal gesprek. Dan kon ze meteen uitleggen waarom ze zo maar uit de Glazen Koepel vertrokken was. Dat was toch wel het minste waar hij recht op had. Judith gaf toe dat het wel erg ontactisch was om hem zomaar met die vraag te overvallen en sprak af om de volgende dag in de loop van de middag langs te komen. Daarop verbrak ze de verbinding, Sjoerd in verwarring achter latend. Hij viel in een stoel, sloeg de handen voor zijn gezicht en vroeg zich af waar dit allemaal toe zou leiden. Hij verviel in diep gepeins. Beneden klonk gerommel. Zijn ouders en zus waren ook thuis gekomen. Even later werd er geroepen of hij naar beneden kwam om te eten. En hoewel zijn hoofd niet naar eten stond, ging hij toch maar om geen vervelende vragen te krijgen. Maar dat zou anders uitpakken.

Vonne, zijn zusje, die twee jaar jonger was dan hij, begroette hem met een vrolijk: "Hoi broertje", terwijl hij naar zijn moeder liep om die gedag te zeggen. Zijn vader bleek nog niet thuis te zijn. Vonne was een leuke, vlotte, spontane meid met wie hij heel goed kon opschieten. Haar enige handicap was dat zij geen moment haar mond kon houden. Altijd had ze wel iets te vertellen maar dat bracht ook een hoop gezelligheid met zich mee. Hij had het niet beter kunnen treffen met zo'n zus. Ze leek op hun vader, die veel voor zaken op reis was en beslist ook niet op zijn mondje was gevallen. Zijn moeder was een lieve, wat stille vrouw, die altijd klaar stond voor haar gezin. Je kon ontzettend goed met haar praten. Kortom een fijn gezin. Sjoerd schoof aan tafel en zag dat Vonne hem onderzoekend aankeek.

"Problemen gehad met Judith?" was haar eerste vraag.

"Waarom, hoe kom je daar bij?"

"Ik kwam haar straks tegen en ze riep zoiets als ‘Van Sjoerd krijg ik ook geen hoogte, ik heb het voorlopig met hem gehad' als ik het goed verstaan heb. "

Sjoerd bleef een moment doodstil zitten. Die stomme Judith, ging ze daar een beetje onrust zaaien. Nou die kreeg morgen de wind van voren.

"Geen idee, ze zal ongesteld zijn" antwoordde hij quasi nonchalant.

Vonne begreep meteen, dat haar broer er niet over wilde praten en hield onmiddellijk haar mond. Ze was echter wel nieuwsgierig naar wat er gebeurd was tussen die twee. Gek eigenlijk, Judith en Sjoerd hadden nooit ruzie of woorden. Ze had zich zelfs vaak afgevraagd waarom ze geen verkering hadden. Het was een leuk stel om te zien; ze pasten uitstekend bij elkaar. Of zouden de geruchten over haar lieve broer toch waar zijn. Ze durfde er niet met haar moeder over te beginnen. Bovendien als het zo was dan moest Sjoerd het haar zelf vertellen. Dat was niet aan haar. Onder het eten bleven die gedachten haar door het hoofd spelen. Weet je, ze zou Sjoerd er zelf op aanspreken als hij straks op zijn kamer was. Toen ze klaar waren verdween Sjoerd naar boven. Vonne hielp haar moeder nog even. In de gids zag ze dat er niets bijzonders op de TV was die avond. Mooi, dan kon ze straks naar boven om met Sjoerd te praten. Een uurtje later klom ze met kloppend hart de trap op. Op de overloop stond ze stil. Ze kreeg het er warm van. Zou ze wel of zou ze niet? Vooruit, sprak ze zichzelf moed in en liep naar de deur van Sjoerd zijn kamer.

"Kan ik binnen komen?" riep ze en duwde de klink naar beneden. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . op slot!

Paul zat op hetzelfde moment voor zijn laptop en dacht terug aan zijn ontmoeting met Sjoerd. Wat een leuke jongen. Heel wat anders dan Dorus, die nog steeds meende aanspraak op hem te kunnen maken. Belachelijk hoe Dorus zich gedragen had. Eigenlijk had hij hem flink de waarheid moeten zeggen en hem opnieuw duidelijk maken dat hun vriendschap definitief over was. Dorus scheen dat maar niet te willen begrijpen. Bovendien moest je met hem oppassen want bij het minste kreeg hij een driftbui en dan kon je beter uit de buurt blijven. Paul kreeg het flink benauwd als hij terug dacht aan die periode met Dorus. Ze hadden elkaar op school leren kennen. Halverwege het schooljaar was Dorus bij hen op school gekomen na een verhuizing vanuit Groningen. Omdat Paul heel sociaal was ingesteld, ontfermde hij zich over de nieuweling. Daarbij kwam dat hij al snel een vermoeden had dat Dorus ook homo was. In het begin was het onwaarschijnlijk gezellig samen. Maar langzamerhand ontdekte Sjoerd een aantal minder plezierige kanten aan Dorus. Zijn dominante gedrag, het niet zo nauw nemen met de waarheid, zijn opvliegendheid en zijn soms wel heel erg onbeschoft gedrag. Jammer genoeg had Dorus toen al meer dan gewone vriendschappelijke gevoelens voor hem gekregen. Dus toen hij de banden wilde verbreken, liep hij tegen een onverzettelijke Dorus aan, die van geen wijken wilde weten. Zelfs met het dreigement dat hij het niet in zijn hoofd moest halen om hem te verlaten, had Dorus geprobeerd hem onder druk te zetten. Paul, niet direct bang uitgevallen, had zich er niets van aangetrokken. Hij had duidelijk afstand genomen van Dorus. Sinds kort echter kreeg hij meer en meer het idee dat hij door Dorus gevolgd werd. Daarom had hij Sjoerd niet tegen gehouden die middag toen hij plotseling op- stapte. Paul was bang dat Dorus vervelend zou gaan worden. Stom dat ze niet allebei hun telefoonnummer hadden uitgewisseld. Nu kon hij niets ondernemen en moest maar afwachten tot Sjoerd contact zou opnemen. Hij hoopte in ieder geval dat het niet te lang zou duren. Als hij eerlijk tegen zichzelf was dan moest hij toegeven dat Sjoerd erg veel indruk op hem gemaakt had. Hij zou in ieder geval wel iets van Sjoerd horen want die zou zeker bellen over een eventuele vacature bij de schouwburg. Om elf uur had hij nog geen telefoon gehad. Hij stond op en liep naar het raam. Hé, wie schoot daar schichtig achter een boom? Paul zou durven zweren dat het Dorus was. Het moest niet gekker worden. Hij draaide zich om, kleedde zich uit en stapte in bed. Met zijn gedachten bij Sjoerd viel hij in slaap.

Dorus vloekte in zichzelf. Het was nog een klus om Paul te overtuigen dat hij zichzelf kon veranderen. Dat hij iets kon doen aan zijn negatieve houding. Hun verhouding was van korte duur geweest. Door zijn lompe gedrag had Paul gauw genoeg van hem gekregen en er een eind aan gemaakt. Het was geen toeval dat hij Paul vanmiddag in het winkelcentrum had zien zitten. Onmiddellijk had hij door, dat die knul naast hem een gevaar was voor zijn hoop op een nieuwe relatie met Paul. Maar in plaats van zich te veranderen gedroeg hij zich de laatste tijd steeds agressiever. Toen hij het terras opkwam negeerde hij Sjoerd volkomen en richtte hij zich alleen tot Paul. Als die knul niet zo vlug vertrokken was had hij nog wel een ander geintje met hem uitgehaald. Hij besefte niet dat hij daarmee bereikte dat Paul helemaal niets meer van hem moest hebben. Het was een onwaarschijnlijk toeval dat hij Sjoerd later de bibliotheek zag binnen gaan. En het was heerlijk geweest om hem achterna te gaan en bedreigingen te uiten, hoewel hij niet eens meer iets met Paul had. Maar overal volgde hij Paul met ziekelijke jaloersheid. En ieder die hem voor de voeten liep moest er aan geloven. Dorus zuchtte diep en vloekte weer. Hij accepteerde niet dat het over was. Hoe meer hij aan Sjoerd dacht des te meer was hij ervan overtuigd dat, als die er niet meer was, hij Paul voor zich kon terug- winnen. Hij moest een goed plan verzinnen om hem voorgoed bij Paul uit de buurt te houden. En hoe eerder hoe beter. Die nacht droomde hij dat Paul en hij weer samen waren.

Beneden in de kamer zaten moeder en Vonne televisie te kijken. Moeder had van Vonne gehoord dat ze tevergeefs bij haar broer aangeklopt had. Op haar vraag waarom ze naar Sjoerd was gegaan, had ze een ontwijkend, nietszeggend antwoord gekregen. Ze merkte duidelijk dat Vonne ergens mee zat, maar er niet over wilde praten. Zou Vonne zich ook afvragen waarom het niet wilde vlotten tussen Sjoerd en Judith. Zij mocht Judith erg graag en zou haar met open armen als haar eigen dochter verwelkomen. Iets in haar zei echter dat het nooit zover zou komen. Terwijl de reclame het TV programma voor de zoveelste keer onderbrak, besefte moeder dat het tussen Judith en Sjoerd nooit iets zou worden en een traan rolde over haar wang. Ze wilde er met Vonne over praten maar hield zich in. Vonne was nog te jong om haar te confronteren met de geruchten, die zij onlangs opgevangen had toen ze een gesprek hoorde bij de bakker. Een gesprek over haar zoon. Ze moest eerlijk toegeven, dat ze wel geschrokken maar niet verrast was over wat er gezegd of liever gefluisterd werd. Een moeder weet en voelt nu eenmaal meer dan je denkt. De drie dames hadden helemaal geen erg gehad in haar aanwezigheid vlak achter hen tot ze opzettelijk gekucht had. Het schaamrood was de dames naar de kaken gestegen.

Nu ze daar zo aan terug zat te denken wist ze dat het niet lang meer zou duren voor het uit zou komen. Met moeite wist ze haar opkomende tranen te bedwingen. Een ding wist ze zeker, ze zou volledig achter haar jongen staan. Ze hield zielsveel van hem en ze zou er voor hem zijn. De reclame was voorbij en samen met Vonne keek ze naar het laatste deel van de film. Toen ze naar bed ging, scheen er geen licht meer onder de deur bij Sjoerd. Ze legde haar oor een ogenblik te luisteren tegen de deur. Ze hoorde hem rustig ademhalen. Voorzichtig voelde ze aan de klink. . . . . . . . . . . . de deur was weer open. Gerustgesteld ging ze haar eigen slaapkamer in.

Lex, de schrijver, was nog volop aan het werk. In de stilte van de nacht kon hij zich het beste concentreren. Hoewel vannacht lukte het minder. Door zijn hoofd schoten allerlei herinneringen aan vanmiddag. Een middag die gezellig was begonnen bij ‘De Glazen Koepel' waar hij een paar trouwe lezers van zijn verhalen voor het eerst ontmoet had. Ze hadden elkaar al wat beter leren kennen via het chatten. Toch was een dergelijke eerste kennismaking altijd wel spannend. Maar het was gezellig geweest en hij had zich buitengewoon vermaakt. Met Theo, een gezellige prater en een echte wijnkenner. En de man met de baard en de vrolijke oogjes, die hem graag tot een discussie uitlokte. En Hans, die ook verhalen schreef. Maar als hij eerlijk was, waren zijn gedachten meer bij het stel dat achter hem had gezeten en in het bijzonder bij de jongen. Wat een heerlijk spontane leuke knul. En hij was best trots toen die hem als schrijver aansprak. Hij was ook verrast geweest dat Sjoerd, zo had hij zich voorgesteld, met hem wilde praten over zijn nieuwe project: een vervolgverhaal in een bekend homo-magazine. Hij was dan ook al een paar keer aan een email begonnen om Sjoerd uit te nodigen voor een gesprek. Maar telkens had hij niet doorgezet. Om een of andere reden hield iets hem tegen. En dat was gek, want normaal was hij nogal gemakkelijk in het leggen van contacten. Of zou het komen dat hij meer dan gewone belangstelling voor Sjoerd voelde. Hij vond het boeiend om met jeugd om te gaan. Te praten over wat hen bezig hield, het uitgaan, gewoontes en taalgebruik. Hij had dat ook nodig om in zijn verhalen actueel te blijven. Dus wat was er op tegen om Sjoerd uit te nodigen. Ja, één ding: hij zou met hem wel een beschuitje willen eten. En dat was het punt. Hij moest verstandig zijn. Het leeftijdsverschil zou een beetje te groot zijn. Hoewel. . . . . . het leeftijdverschil met zijn drie fans vanmiddag was ook niet mis en daar was tijdens het gesprek met hen weinig van te merken geweest. Maar ja dat was toch iets geheel anders. He, een mailtje! Snel kijken van wie? Met gefronste wenkbrauwen las hij afz. Sjoerd. Hoe kon dat nu? De inhoud maakte alles duidelijk. Zijn eigen email adres stond onder het verhaal zodat de lezers hun commentaar rechtstreeks aan hem konden mailen. Verder schreef Sjoerd dat hij nu thuis op zijn kamer zat en dat hij als ie wilde met hem kon chatten over het verhaal. Bijgevoegd zijn Msn adres. Lex stond

even in tweestrijd maar ach ja, waarom ook niet. Hij klikte op Msn en voegde het adres van Sjoerd toe. Binnen luttele seconden was het geregeld en Sjoerd was online. Lex klikte op Sjoerd zijn naam en het gespreksvenster verscheen, compleet met foto van hem. Lex begon te typen:

"Hey Sjoerd. "

"Hoi Lex, mag ik Lex zeggen?"

"Natuurlijk. Dus je hebt mijn verhaal al gelezen?"

"Ja, vanmiddag in de bibliotheek. "

"Wat vond je ervan?"

"Een leuk verhaal, ook spannend. "

"Dank je voor je compliment. "

"Hoe dikwijls komt dat magazine uit?"

"Iedere veertien dagen. Dus zul je iedere twee weken naar de bibliotheek moeten om het te lezen. "

"Dat is geen probleem hoor, dat heb ik er graag voor over, " tikte Sjoerd.

‘Ben zo benieuwd hoe het verder gaat. "

En zo ontspon zich een gesprek tussen Lex en Sjoerd. Voor hij er erg in had was het een uur later. Sjoerd bleek een bijzonder aardige en intelligente jongen te zijn. Het gesprek ging alle kanten uit en ook de persoonlijke zaken werden niet uit de weg gegaan. Lex kon er echter niet goed hoogte van krijgen of Sjoerd nu een vriendinnetje of vriendje had. Hij durfde er niet al te diep op in te gaan om geen argwaan te wekken. Hij zou het er nog wel eens over hebben. Hij kreeg een goed idee. De komende week kwam er weer een nummer uit van het blad waarin zijn verhaal stond. Hij stelde Sjoerd voor om daar dan weer over te chatten. Met de belofte dat ze dat zouden doen sloten ze beiden af. Met een diepe zucht stond Lex op, liep naar de keuken en pakte een nieuw pilsje. Het laatste voor hij naar bed ging. Misschien droomde hij wel over Sjoerd?

Judith was in tranen. Zij zag haar droom in rook opgaan. Ze was er nu zeker van dat het niets kon worden tussen Sjoerd en haar. Deze middag waren haar ogen open gegaan. Waarom en hoe wist ze niet, maar Sjoerd en zij waren niet voor elkaar bestemd. Ze besefte nu pas hoe lang ze al verliefd op hem was. Maar dat gevoel had ze verdrongen. Ze was veel te bang voor de waarheid. Het ergste was dat ze ook geen gewone vrienden zouden kunnen blijven. Zij wilde niets met homo's te maken hebben. Ze griezelde van die enge kerels met hun maniertjes. Als het bekend werd dan zou Sjoerd zich ook zo gaan gedragen. Dat wist ze zeker. Hij zou ook niet meer bij hun thuis mogen komen. Haar vader verafschuwde die nichten, zoals hij altijd luid verkondigde. Door haar vooroordelen kon ze niet meer objectief zijn. Ze was teveel beïnvloed door haar omgeving. Ze had het zover van zich afgezet omdat ze nooit iets aan Sjoerd gemerkt had. Ja, nu ze er aan terug dacht, herinnerde zij zich ineens talloze gebeurtenissen, die haar wakker hadden moeten schudden. De tranen biggelden over haar wangen. Waren echt alle kansen verkeken? Ze veegde haar tranen af. Die nacht droomde ze over Sjoerd.

Monden vonden elkaar in eindeloze tongzoenen. Strelende handen brachten opwinding, masseerden lichaamsdelen, brachten de ander tot extase. Zacht fluisteren en hijgend kreunen wisselden elkaar af. Verlangen en passie klonken door in het spel. Uitgeput en voldaan was het goed rusten na afloop in elkaars armen. De ochtend kwam................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie Young_With_Older6 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!