Eindelijk was ik dan boven op de top van de berg aangekomen. We waren vandaag vanuit ons vakantiehuisje in Vandanz naar de Bodensee geweest. Het was wel leuk maar niet echt bijzonder. Op de terugweg hadden mijn ouders mij afgezet in een bergdorpje van waaruit ik lopend over de bergen terug zou lopen naar het vakantiehuisje. Dit deden ze wel vaker en op die manier kon ik even alleen zijn. Ik zat heerlijk in de zon en keek uit over de Oostenrijkse Alpen richting Italië. Genietend van de rust en het uitzicht gingen mijn gedachten weer terug naar het gesprek dat ik een aantal weken geleden met mijn ouders had gehad. Ze vertelden mij dat ik recht had op de waarheid nu ik 16 was geworden. Ze vertelden mij dat zij jaren lang hadden geprobeerd om kinderen te krijgen maar dat het niet gelukt was. Toen het zeker was dat ze geen kinderen konden krijgen hebben ze besloten om een aantal kinderen te adopteren zodat deze een betere toekomst konden krijgen bij hun dan waar ze nu leefden. Ik hoorde het hele verhaal gelaten aan. Ze vertelden dat mijn broertje en zusje geadopteerd waren uit Brazilië en ook echt broer en zus waren. Ik zelf was geadopteerd van uit een weeshuis in Nederland. Ze hadden het er heel moeilijk mee om het te vertellen, vooral mijn moeder die constant huilde. Nadat ik het hele verhaal had laten bezinken heb ik ze omarmd en gezegd dat ik ze heel erg dankbaar ben voor wat ze voor ons gedaan hebben, dat ik ontzettend veel van hen hield en dat ze voor mij altijd mijn vader en moeder zouden zijn. Je kon zien dat ze heel erg opgelucht waren. Ze waren bang dat ik kwaad zou worden, of niets meer met te maken wilde hebben en op zoek zou gaan naar mijn biologische ouders. Ik zei dat ik dat nu nog niet van plan was, misschien wel nooit. Wanneer de behoefte zou komen dan zou ik de beslissing wel nemen, nu niet. Wel wilde ik graag weten of ze iets wisten van mijn biologische ouders. Ze wisten bijna niets, alleen dat mijn moeder enkele dagen na de bevalling was overleden. Haar ouders waren ook al overleden en wie de vader was, was destijds niet bekend. Omdat mijn moeder geen familie meer had ben ik dus naar het weeshuis gebracht. Mijn naam ,Carlo, was door mijn biologische moeder aan mij gegeven en uit respect voor mijn moeder hebben mijn ouders deze niet veranderd. Toch wilde ik wel meer weten over mijn biologische moeder, wanneer ik later tijd had was ik van plan om dit uit te gaan zoeken. Eigenlijk viel bij mij nu ook een aantal dingen op zijn plek. Ik leek helemaal niet op mijn ouders, niet qua lichaamsbouw en ook niet qua karakter. Hier had ik al vaak over nagedacht en kon het nooit plaatsen. Mijn ouders waren lang, blond haar en blauwe ogen; ik had bijna zwart haar, donkere ogen en was klein en atletisch gebouwd. Ook werd ik heel snel bruin terwijl zij altijd snel verbrandden in de zon. Ik zat nog steeds in gedachten verzonken toen ik mij besefte dat ik verder moest gaan wilde ik voor het eten terug zijn. Ik volgde de gemarkeerde route naar Vandanz, en omdat het grootste deel bergafwaarts ging schoot ik lekker op. Halverwege de afdaling kwam ik bij een berghut aan waar ik even een korte rustpauze zou inlassen. Ik kocht wat drinken en ging op het enigste bankje zitten dat in de zon stond. Ik genoot even met mijn ogen dicht van de zon. Plots hoorde ik iemand vragen “Is het goed dat ik even naast je kom zitten in de zon”. Ik deed mijn ogen open en zag daar een ontzettend knappe jongen staan. Ik moet hem een tijdje hebben aan zitten kijken want hij lachte naar mij en vroeg “Mag ik hier gaan zitten, of versta je misschien geen Duits”. Met een rood hoofd zij ik dat dit wel goed was. Ik kon mijn ogen niet van hem af houden en dacht hoe hij er zonder kleren uit zou zien. Er groeide wat in mijn kruis en ik hoopte dat hij dit niet in mijn sportbroekje zou zien. De laatste tijd had ik wel vaker dit soort gedachten wanneer ik een leuke jongen zag en ik schrok hier wel een beetje van. Ik wist niet wat ik hier van moest denken. Ik had vaak een vriendinnetje en wanneer ik het uitmaakte met de een stonden er al weer anderen klaar om haar plek in te nemen, aan aandacht dus geen gebrek. Toch had ik altijd het gevoel dat er wat miste maar kon dat nooit goed plaatsen. Mijn aandacht voor jongens, vooral na het sporten onder de douche, was volgens mij te verklaren als jongensachtige nieuwsgierigheid. Hoe zou het er bij andere jongens uit zien, net zo als bij mij of zouden er toch verschillen zijn. Met andere mogelijkheden hield ik nog geen rekening. Even later vroeg hij “Ben je nieuw hier in de buurt. Ik heb je nog nooit hier gezien”. Ik antwoordde “We hebben in Vandanz een vakantiehuisje voor drie weken gehuurd, ik kom uit Holand”. Hij gaf me een hand en stelde zich voor “Ik heet Michael en woon ook Vandanz samen met mijn ouders op de boerderij”. Het gesprek kabbelde wat voort. Hij vertelde dat hij bijna 18 was en dat hij een aantal middagen de bergen in ging om te wandelen en tot rust te komen. Ik vertelde dat ik Carlo heette, uit Groningen kwam en 16 jaar was. “Ben je nu op weg naar het dorp?” vroeg Michael. Ik knikte. “Zullen we met zijn tweeën verder wandelen, of wil je alleen verder “. “Lijkt me leuk”zij ik wel heel snel met een grote glimlach. Ik schrok er zelf een beetje van en hoopte dat hij het niet gemerkt had.

Na een tijdje kwamen we in het dorp aan en Michael vroeg “Heb je zin om morgen mee te gaan. Ik was van plan om nog een wandeling te maken”. Ik antwoordde enthousiast “Dat moet ik eerst even vragen aan mij ouders, misschien willen zij morgen nog ergens naar toe”. We liepen naar ons huisje en zag mijn moeder al op het terras zitten. Ze zwaaide naar mij en ik zwaaide even terug. Ze hadden geen plannen voor morgen en vonden het leuk dat ik iemand had gevonden met wie ik de bergen in kon. We spraken af dat hij morgen om twaalf uur mij op zou komen halen. Die avond in bed moest ik iedere keer aan Michael denken, wat een mooie jongen was dat blond haar, staalblauwe ogen en een lekkere bruine kleur en volgens mij had ook een mooi gespierd lichaam door al het werk op de boerderij. Ik vond het wel vreemd dat ik aan hem dacht en niet aan een leuk meisje. Mijn hand ging naar mijn inmiddels stijf geworden lul en greep deze vast. Langzaam begon ik mij af te trekken en met de andere hand wreef ik zachtjes over mijn borst en kneep in voorzichtig in mijn tepel. Oh, wat voelde dat lekker. In mijn gedachten deed ik dit bij Michael wat er voor zorgde dat ik snel klaar kwam. Vier grote stralen sperma lagen op mijn buik, ik maakte het snel schoon en viel in slaap.

De volgende morgen kroop de tijd voorbij. Eindelijk zag ik Michael aankomen, ik greep mijn rugzak, zei tegen mijn moeder dat ik wegging en liep samen met Michael het bos in. Tijdens de wandeling stopte Michael soms om wat dingen te laten zien zoals mooie vergezichten, vogels, planten enz. Hij wist heel veel van de natuur. Toen we aankwamen op de top keek hij bezorgd naar het Noorden. “Wat is er aan de

hand” vroeg ik aan hem. Hij zei “Ik was van pan om hier een tijd uit te rusten maar het is verstandig om dat maar niet lang te doen. Die donkere wolken voorspellen niet veel goeds”. Ik zag in de verte donkere wolken redelijk snel dichterbij komen en hoorde zachtjes de donder rommelen. “Moeten we niet naar het dorp terug gaan Michael, ik vind het maar niets om met onweer hier in de bergen te lopen” zei ik. ” Lijkt me een strak plan” antwoordde hij. “Ik denk niet dat we het dorp nog halen, maar mijn vader heeft hier niet ver vandaan een aantal herdershutten die gebruikt worden voor de opslag van hooi en om in te schuilen wanneer het regent. Laten we daar maar snel heen gaan”. We liepen stevig door, volgens Michael was het nog ongeveer dertig minuten lopen. Het noodweer kwam snel dichterbij. Toen we de hutten zagen vielen de eerste druppels al en voordat we de laatste honderd meter hadden afgelegd hadden we geen droge draad maar aan ons lichaam. Michael opende snel de hut en we gingen naar binnen. Het was redelijk groot en droog, er lag wat hooi en eer stond een houtkachel met houtblokken. Michael deed snel de houtkachel aan en zei “Je moet je natte kleren uit doen dan hangen we ze te drogen bij de kachel”. Michael deed direct zijn schoenen, sokken broek en shirt uit en hing ze bij de kachel. Mijn adem stokte even toen ik zijn prachtige lichaam zag, gespierd en bruin gebrand. Nog mooier dan ik gisteren had gedacht. Michael lacht even wanneer hij mij zo ziet staan kijken en zegt “Kom, jij moet je kleren ook uitdoen. Zo worden ze niet droog”. Met een rood hoofd doe ik de kleren uit en hang ze op. Ik loop in mijn boxershort richting het raam zodat hij niet kan zien dat ik opgewonden ben geworden. Dan zegt hij “Carlo, je boxershort moet ook................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie Young_With_Older6 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!