De treinreis duurde langer dan we dachten, de heenreis leek in onze gedachten korter te hebben geduurd maar dat idee heb je meestal wanneer de vakantie nog moet beginnen. Nu zat het erop en ging de reis voor ons gevoel niet zo snel. We zaten tegen over elkaar wat te dommelen totdat Marcel opeens vroeg ‘Wil je ook een broodje en wat drinken?’ Ik knikte even en rekte me lekker uit waardoor er een stukje van mijn buik zichtbaar werd. Marcel boog zich even voorover en zoende het blote stukje huid even. Ik trok hem voorzichtig aan zijn haren omhoog en gaf hem een heerlijke zoen op zijn mond. Marcel zocht in de tas naar de broodjes die zijn schoonzus ‘s morgens op de camping nog voor ons gesmeerd had. Hij pakte vier broodjes en twee flesjes drinken. ‘Maakt het voor jou nog uit wat er op zit?’ vroeg hij. “Nee, kan mij helemaal niets schelen, kies jij maar’. Marcel maakte een zakje open en vond behalve twee broodjes ook nog een papiertje. Hij opende het briefje en zag dat het door Yvonne, de vriendin van zijn broer Lars, was geschreven. Hij las het en glimlachte even. ‘Wat staat erin’ vroeg ik nieuwsgierig ‘Lees het maar even voor’. Marcel begon te lezen:

Lieve Marcel en Carlo,

Lars en ik vinden het hartstikke leuk dat jullie elkaar eindelijk gevonden hebben nu jullie beide hebben toegegeven aan de gevoelens voor elkaar. We kunnen zien hoe gelukkig jullie met elkaar zijn, het straalt er vanaf. Het zal in Nederland wel even wennen zijn want zolang beide ouders het niet weten zal alles in eerste instantie stiekem moeten. Hier op de camping konden jullie in alle rust van elkaar genieten, maar het moet straks allemaal voorzichtiger gebeuren. Mochten jullie zo nu en dan een beetje privacy willen om ongestoord van elkaar te kunnen genieten, kom dan zo nu en dan gerust een nachtje logeren, vinden we zo wel gezellig. Nog een voorspoedige reis en tot volgende week.

Liefs Yvonne.

Ik moest er even om glimlachen en zei tegen Marcel ‘Toffe broer heb je man, dat ze er zo open voor staan en ons op deze manier ook nog proberen te helpen’. Marcel knikte een keer en begon glimlachend aan zijn broodje. Hoe dichter we bij Nederland kwamen des te stiller Marcel werd. Ik vroeg ‘Je wordt steeds stiller Marcel, is er wat aan de hand?’ ‘Nee, er is niets met mij aan de hand’ antwoordde hij. Ik kon zien dat hij niet de waarheid sprak maar dacht bij mijzelf ‘laat maar even gaan, die begint zo wel te praten’. Het duurde dan ook niet lang toen hij zei ‘Weet je waar ik mee zit Carlo, ik weet niet hoe ik het aan Marga moet vertellen. Ik wil het eigenlijk direct vertellen wanneer ik haar zie maar ben bang dat ze het niet begrijpt en boos word. In het ergste geval weet straks de hele vriendenkring, sportvereniging en school dat wij wat hebben. Daar heb ik nu nog helemaal geen behoefte aan’. ‘Weet je Marcel, ik denk dat het allemaal wel een beetje mee zal vallen. Wanneer ik terugdenk aan de dag dat we vertrokken naar Italië, leken jullie niet een erg verliefd stel dat afscheid nam daar op het perron. Het viel mij op dat het meer leek op een afscheid tussen twee vrienden dan tussen twee geliefden’. ‘Was het zo duidelijk dat ik toen eigenlijk al niets meer met haar wou?’. ‘Het viel mij in ieder geval wel op. En het leek erop dat dit niet alleen van jou kant kwam, volgens mij had zij er ook niet veel zin meer in’. Marcel zuchtte een keer. ‘Wanneer we terug zijn spreek dan met haar af, leg het haar uit maar wees wel eerlijk tegen haar. Ik ken haar nu zo goed dat ik denk dat ze wel begrip voor de situatie kan opbrengen. En het lijkt mij helemaal geen type dat uit wraakgevoelens ons aan de anderen zal verraden’. Marcel kuste me langdurig op de mond wat hier en daar bij de overige passagiers een glimlach ontlokte. Toen Marcel zag dat we kijkers hadden kreeg hij weer onmiddellijk een rood hoofd, wat ik heel aandoenlijk en aantrekkelijk bij hem vind.

Eindelijk kwamen aan op het station van Groningen waar we opgewacht werden door onze ouders. Marga was er niet terwijl ze wel wist dat we vandaag terug zouden komen, wat al een beetje aangaf hoe de verhouding tussen haar en Marcel lag. We gooiden de bagage achter in de auto’s en zouden nog even bij ons thuis koffie drinken en wat na praten. Thuis aan gekomen zei ik dat ik vast even de rotzooi naar boven zou brengen. ‘Ik help wel even mee’ zei Marcel heel snel. Samen liepen we naar mijn kamer, deden de deur achter ons dicht en vielen al zoenend op mijn bed. ‘Dit zal wel moeilijk worden de eerste tijd, het moet allemaal in het geniep’ zei Marcel. ‘Wil ik nu niet over nadenken, ik wil nu alleen van jou genieten’ antwoordde ik. Marcel pakte me stevig beet en gleed met zijn handen onder mijn shirt. Zijn handen zaten overal en onze tongen draaiden heerlijk om elkaar heen in een eeuwendurende zoen. We werden ruw uit deze droom gewekt toen mijn moeder naar boven riep dat de koffie klaar was. ‘Nou, we moeten maar doen wat ze ons vragen, of niet’ zei Marcel. ‘Ja dat moet dan maar’ antwoordde ik. Na een laatste zoen gingen we naar beneden.

De volgende morgen zat ik alleen in de tuin van de zon te genieten met een kop koffie. Mijn ouders waren aan het werk en mijn broertje en zusje waren bij mijn grootouders aan het logeren. Ik lag even heerlijk met mijn ogen dicht terug te denken aan de heerlijke dagen met Marcel op de camping toen er een sms’je binnenkwam op mijn mobieltje. Het was van Marcel, ‘ik ga straks naar Marga, alles eerlijk vertellen. Kom daarna naar jou. Marcel xxxx. Ik was heel benieuwd hoe dit af zou lopen. Tussen hun werd het niets meer, dat wisten we al maar we hoopten wel dat ze het nog even geheim wilde houden. Het duurde een hele tijd voordat er weer een sms’je kwam ‘Ben in 5 minuten bij je’. Ik stuurde een sms’je terug met de boodschap ‘zit achter het huis, kom maar achterom’. Even later kwam Marcel op de fiets het tuinpad op met Marga er achteraan. Ik dacht ‘Shit, hij heeft nog het niet verteld’. Ze zetten de fietsen tegen de schuur en liepen naar mij toe. Marcel ging direct zitten met een brede glimlach en Marga kwam naar mij toe, gaf me een zoen en zei ‘Gefeliciteerd Carlo, wees zuinig op hem het is een moordgozer’. Ik was er een beetje beduusd van. ‘Dank je’ zei ik voorzichtig ‘Ik had gedacht dat je boos zou zijn of in ieder geval verdrietig’. Marga antwoordde ‘Weet je, eigenlijk had ik dit wel aan zien komen. Ik vond Marcel een leuke, knappe vent en ik was smoorverliefd op hem, dacht ik. Toen we verkering kregen leek het in het begin allemaal fantastisch maar na een tijdje had ik toch het idee dat er iets miste. Ik zag hem meer als een goede vriend. Ik dacht eerst dat het aan mij lag, later dacht ik dat hij een ander had en daar had ik dus gelijk in. Ik was van plan om de strijd met haar aan te gaan om ervoor te zorgen dat hij bij mij bleef. Maar van een jongen kan ik natuurlijk nooit winnen. Toen we afscheid namen op het station had ik het besluit genomen om er met hem over te praten nadat jullie weer terug zouden zijn, maar hij was me net een slag voor’. Ik keek een keer naar Marcel die opgelucht en blij zat te luisteren. ‘Goh, ik weet even niet wat k moet zeggen’ zei ik. ‘Hoeft ook niet’ antwoordde Marga, ‘we hebben afgesproken dat we gewoon goede vrienden blijven en met elkaar om blijven gaan. En jullie geheimpje is veilig bij mij hoor, daar hoef je geen zorgen over te hebben’. Na een tijdje stond Marga op om naar een vriendin te gaan. Ik vroeg ‘Wat ga je tegen de anderen zeggen wanneer ze vragen waarom het uit is gegaan tussen jullie’? ‘Gewoon eerlijk zijn, zeggen dat we dat wij beide elkaar meer als goede vrienden zagen dan dat we diepere gevoelens voor elkaar hadden’. Ze gaf ons allebei een zoen op de wang, stapte op de fiets en ging weg. ‘Dat viel dus erg mee’ zei ik tegen Marcel. ‘Ja, mij ook gelukkig. Ik zag er als een berg tegen op’. Ik liep naar hem toe en gaf hem een heerlijke zoen en zei ‘Mijn ouders zijn nog aan het werk, zullen we deze kans dan direct maar grijpen’? ‘Mijn idee’ antwoordde Marcel en liep met mij mee naar de slaapkamer. Daar vlogen direct alle kledingstukken uit en vielen we naakt op mijn bed. Onze tongen vonden elkaar in een heerlijke onstuimige zoen. Ik trok Marcel boven op mij zodat onze, inmiddels stijf geworden palen tussen ons ingeklemd kwamen te zitten. Ik voelde de paal van Marcel tegen die van mij aan liggen wat heerlijk aan voelde. Marcel bewoog zijn onderlijf heen weer wat bij ons beiden een kreun ontlokte, het voelde heerlijk onze palen die zo langs elkaar heen gleden. Marcel bewoog traag heen en weer om het hoogtepunt wat uit te stellen. Toch voelde ik de tinteling in mijn lijf te snel aankomen, stopte met zoenen en fluisterde “Even stoppen Marcel, ik kom bijna”. Dit was het sein voor Marcel om sneller te gaan bewegen. Zijn ademhaling ging sneller en hij legde zijn hoofd in mijn nek. Hij bewoog steeds sneller en kwam tussen ons in klaar. Ik kwam enkele seconden later en spoot ook mijn sperma tussen ons in. Ik streel Marcel door zijn haar en zoende in zijn nek. Hij tilde zijn hoofd op en keek mij diep in de ogen. Hij glimlachte en zei ‘Wat hou ik toch ontzettend veel van jou’ en kwam naast me liggen.
We werden een tijd later naakt in elkaars armen wakker. Ik had voor de zekerheid de wekker maar gezet want ik wilde nu nog geen onverwachte ontmoeting met mijn ouders. Marcel gaf me een heerlijke tongzoen die ik maar al te graag beantwoordde. Eigenlijk wilde ik nog niet stoppen maar besloot om me toch maar aan te gaan kleden. Marcel volgde mijn voorbeeld maar moest toch iedere keer even aan mij zitten. Toen we klaar waren sloot ik hem in mijn armen en zei “Ik hou van je Marcel, je weet niet half hoeveel’. Hij beantwoordde dit met een heerlijke kus, zacht en teder. We lieten elkaar na een tijdje los en liepen naar beneden. We gingen in de tuin zitten met een glas koel drinken en keken elkaar verliefd aan. Plotseling zei Marcel ‘Heb je er al over nagedacht hoe

je de zoektocht naar je biologische ouders aan gaat pakken’? ‘Ik heb nog geen flauw idee hoe ik daar een begin mee moet maken’ zei ik. ‘Het enige wat ik weet heb ik van mijn ouders. Vader onbekend, moeder overleden en ze hebben geen gegevens over haar. Ik weet niet hoe ik moet beginnen’. ‘Ik vind dat wel vreemd hoor’ zei Marcel ‘Wanneer je naar het programma Spoorloos kijkt hebben de adoptieouders altijd adoptiepapieren waar meestal de namen van de ouders staan. Ik neem aan dat je ouders deze papieren ook hebben gekregen’. ‘Ik zou het niet weten, ze hebben het er niet over gehad toen ze mij vertelden dat ik geadopteerd was’ zei ik. ‘Heb je het wel aan hun gevraagd destijds’ vroeg Marcel. ‘Nee, maar ik heb het er nog helemaal nooit met ze over gehad omdat ik weet dat mijn moeder het daar heel moeilijk mee heeft. Dat bleek wel bij het eerste gesprek dat we hadden’. We zaten stil voor ons uit te staren toen Marcel vroeg ‘Heb je al eens in de papieren van je ouders rondgesnuffeld naar aanknopingspunten of zo iets’? Ik antwoordde ‘Nee, ik heb nog nooit ergens naar gezocht. Zullen we nu gaan zoeken, het duurt nog wel even voordat ze thuis komen’. ‘Ik ga niet in de privézaken van je ouders rondneuzen, dat kan ik niet hoor. Dat moet je zelf doen’. Ik stond op en zei ‘Ik ga direct kijken in de papieren van mijn ouders en liep naar binnen. Ik wist waar ze alle belangrijke papieren bewaarden want dat hadden ze mij verteld voor het geval dat hen iets mocht overkomen. Ik zocht de ordners door maar kon niets vinden. Marcel was wel mee naar binnen gegaan maar wilde niet in de papieren zoeken. Na alle ordners te hebben doorgenomen hadden we nog niets gevonden. ‘Hebben je ouders nog een andere plek waar ze waardevolle of belangrijke stukken bewaren’? vroeg Marcel. Ik liep naar hem toe, gaf hem een zoen en zei ‘Je bent een kei, Marcel. Ik had hier zelf nooit aangedacht maar mijn ouders hebben een kluisje waar mijn moeder onder andere haar juwelen in bewaard. En ik weet toevallig waar ze de code bewaard’. Ik liep naar een kast en grabbelde wat op de bovenste plank en vond een doosje en maakte deze open. Er zaten een aantal papieren in en ook een briefje met de code. We liepen naar zolder naar het kluisje, die goed verstopt was en tikte de code in. Er piepte iets en vervolgens ging er een groen lampje branden. Ik draaide de deur open en zag de inhoud van de kluis. Er lagen wat doosjes met juwelen in en een aantal stapels met papieren. Ik bladerde de papieren door en vond................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........