Marcel en ik waren op weg naar Den Haag om te horen wat de notaris ons te zeggen had. We hadden ‘s middags een afspraak en hadden met Patricia afgesproken om eerste even bij haar langs te komen. Ze vertelde dat zij ook niets wist van een testament af, mijn moeder had het daar nooit met haar over gehad. Zij was ook heel nieuwsgierig wat dit allemaal inhield en we spraken af om na het gesprek nog even bij haar langs te gaan. Na een kop soep en wat broodjes gingen we op weg naar het notariskantoor. Dit was gevestigd in een mooi historisch pand dichtbij het binnenhof. We meldden ons in het kantoor en we werden naar een ruimte gebracht waar we konden wachten totdat de notaris ons zou ophalen. Na enkele minuten kwam er een jongeman aan die vroeg of we mee wilden gaan naar zijn kantoor. Hij gaf ons een hand en stelde zich voor. Ik zei mijn naam en stelde Marcel voor als mijn vriend. De jongeman deed net alsof dit heel normaal was. Hij liet ons voorgaan naar zijn kantoor en vroeg ons om aan een grote tafel plaats te nemen. Hij ging aan de andere kant van de tafel zitten en keek ons aan. Hij keek even in de papieren en zei toen ‘Ik denk dat jullie totaal geen idee hebben waarom jullie hier zijn, of vergis ik mij daarin’. ‘Nee daar vergist u zich helemaal niet in. Ik heb altijd gedacht dat een testament direct na het overlijden van een persoon werd opengemaakt en afgehandeld’. ‘Daar heb je helemaal gelijk in en dat is ook wel gebeurd. We hebben precies gedaan wat je moeder wilde dat er zou gebeuren. Ze heeft het testament ten tijde van haar zwangerschap laten opstellen. Want aangezien ze een ongehuwde moeder was zonder enige familie en jij op dat moment het enigste familielid van haar zou worden heeft ze een testament laten opmaken. Hierin heeft zij er voor gezorgd dat jij en eventuele broers en zussen, wanneer ze voor jullie 21-ste verjaardag zou komen te overlijden, pas op je 21-ste verjaardag de beschikking over de erfenis zou krijgen. Dit om te voorkomen dat eventuele pleegouders, adoptieouder enz. het geld in handen zouden krijgen en dat niet jij maar zij dit geld zouden gebruiken.’ Ik moest even slikken, en kreeg vochtige ogen bij de gedachte aan mijn moeder die ik nooit had mogen kennen.

‘Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Je zou haast zeggen dat ze een voorgevoel moet hebben gehad dat de bevalling niet goed zou aflopen’. Marcel pakte mijn hand beet en kneep er even in. De notaris zag dit en moest even glimlachen ‘Het is goed dat er iemand mee is die veel van je houdt, in sommige ogenblikken kan de steun van geliefden heel belangrijk zijn. Nu moet ik je vragen of je bereid bent om de erfenis te aanvaarden met alle consequenties die daar aan verbonden zijn of dat je er afstand van doet. Maar ik denk dat ik wel weet wat je gaat beslissen’. Ik keek Marcel aan en hij knikte naar mij ‘Natuurlijk aanvaard ik deze erfenis, het is het enigste dat ik van moeder heb, op een paar foto’s na’.

De notaris knikte en belde even met de secretaresse met de vraag of ze iemand wilde sturen die als getuige kon optreden. Na een paar minuten kwam er een jongedame binnen die zich netjes voorstelde. De notaris vertelde dat zij in opleiding was voor notaris en als getuige zou optreden. De notaris begon met het voorlezen van het testament en ik kreeg te horen dat er bepaald was dat ik op mijn 21-ste verjaardag zou beschikken over het geld dat was vrijgekomen uit de verkoop van haar eigen huis, de panden die waren verkocht na het overlijden van haar ouders en het restant van familiekapitaal nadat alle openstaande schulden en betalingen waren afbetaald. Het geld dat dit opleverde zou in een fonds gestopt worden en beheerd worden door dit notariskantoor. ‘Nu wil je zeker weten hoeveel geld ik ongeveer op je rekening mag bijschrijven, na aftrek van kosten. Ik knikte beduusd want dit had ik totaal niet verwacht. Geld dat was vrijgekomen uit de verkoop van haar huis, panden van haar ouders en het familiekapitaal, ik zat voor mij uit te kijken en liet het maar over mij heen komen. Marcel had mij nog steeds vast en ik kon aan zijn klamme hand merken dat ook hij gespannen was. ‘Het bedrag dat over een aantal weken vrijkomt voor jou is ongeveer vijf miljoen vijfhonderdduizend euro’. ‘Dat meen je niet’ riep ik en keek Marcel aan. Deze liet mij los, gaf mij een zoen en omhelsde me. ‘Gefeliciteerd schat’ zei hij tegen mij. Ook de notaris feliciteerde mij maar ik was zo overdonderd dat ik het niet allemaal mee kreeg.

Na het zetten van de benodigde handtekeningen gingen we naar het huis van Patricia. Onder het lopen zie ik tegen Marcel “Ik wil nog niet dat iemand hier wat van hoort, afgesproken”. ‘Waarom niet? Het toch fantastisch dat je geen geldzorgen hebt. Dat is toch niet iets om je voor te schamen’. ‘Nee dat doe ik ook niet maar ik wil graag vriendschap hebben met mensen die dit willen vanwege mijn persoon en niet omdat ik nu veel geld heb. Ik wil geen profiteurs om mij heen hebben die zelf geen rooie cent hebben en die alleen met mij omgaan om op mijn zak te teren. Ik wil dat alleen mijn ouders en Patricia en verder niemand anders het op dit moment mogen weten. Afgesproken?’ Marcel knikte en we liepen verder naar Patricia die al op ons stond te wachten. Nadat we verteld hadden wat er allemaal gebeurt was zei ze ‘het verbaasd me helemaal niet dat het zo’n groot bedrag is. Na het overlijden van haar ouders is haar ouderlijk huis, waar zij altijd in gewoond hebben, verkocht. Jullie hebben zelf gezien wat voor huis dit was. Van een deel van de opbrengst is het huis betaald waar je moeder sindsdien gewoond heeft. Verder weet ik dat de familie nog ergens een buitenhuis had en twee panden in het centrum die verhuurd werden. Dus de hoogte van dit bedrag verbaasd me niets. Gefeliciteerd jongen, hoef je nooit meer druk te maken over geldzorgen’.

We bleven nog even bij haar koffiedrinken en gingen aan het eind van de middag richting station om met de trein naar Groningen te gaan. Marcel was stiller dan normaal en reageerde een beetje afwezig wanneer ik hem wat vroeg. Toen we in Groningen op het station aankwamen wilde ik weten wat er aan de hand was, zo kende ik hem niet. Hij reageerde weer een beetje kortaf waardoor ik boos begon te worden. Het duurde dan ook niet lang of we hadden een behoorlijke woordenwisseling, eigenlijk de eerste sinds we elkaar kenden. Waar de ruzie over ging wist ik niet maar op een gegeven ogenblik stonden we als twee kemphanen tegen over elkaar. Ik zei ‘je bekijkt het maar even jongeman, kom maar terug wanneer je normaal kunt doen en anders maar niet meer’ Ik had direct spijt van deze woorden want Marcel werd helemaal rood, pakte zijn fiets en reed naar huis. Ik ging ook maar naar huis, wat een domper van deze dag. Aan de ene kant was ik ontzettend blij aan de andere kant betreurde ik de afloop.

Thuis vroeg mijn moeder direct wat de notaris te zeggen had en ik vertelde mijn verhaal. Ze schrok van het enorme bedrag dat ik binnenkort zou krijgen maar vroeg ook of ik niet blij was. Ik vertelde dat Marcel en ik met ruzie uit elkaar zijn gegaan, waar het over ging was voor mij een raadsel. Ze pakte me even beet en zei dat het allemaal wel weer goed zou komen, ze wist dat we toch niet zonder elkaar konden.

Ik probeerde Marcel ‘s avonds te bellen maar hij nam niet op, ook de dagen daarna niet. Ik had al wel contact gehad met Lars maar die wist ook niet wat er met zijn broer aan de hand was. Hij zou in ieder geval zeggen dat ik gebeld had en dat ik graag wilde dat hij terug zou bellen. Maar er kwam geen telefoontje van Marcel. Ook werd er niet opengedaan wanneer ik bij hem aan de deur stond terwijl ik wist dat hij thuis was.

Het was nu al bijna twee weken geleden dat we ruzie hadden gehad en ik was het zat. Ik ging weer naar zijn huis en had het geluk dat Lars en Yvonne al thuis waren en reed achterom. Yvonne deed de achterdeur open en begroette me alsof er niets aan de hand was. ‘Heeft hij nog contact met je opgenomen’ vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik weet ook niet wat hij heeft. Hij is op zijn kamer en ik denk niet dat hij doorheeft dat je er bent omdat je achterom bent gekomen. Ga maar naar boven’.

Ik ging voorzichtig naar boven en klopte zacht op zijn deur. Marcel riep ‘Binnen’ en ik stapte de kamer in. Hij schrok dat ik het was en niet zijn broer of schoonzus. Hij ging met een ruk rechtop zitten en zei ‘Wat moet jij hier, ik heb niet gevraagd of je hier wilde komen’. Ik antwoordde ‘Nee, want als ik daarop moet wachten dan duurt het tot sint juttemis. Ik wilde graag weten hoe het met je gaat want ik mis je ontzettend. En wanneer ik iets fout heb gedaan of iets heb gezegd wat je heeft gekwetst dan vind ik dat heel vervelend want dat is iets wat ik nooit zou willen’. Het duurde even voordat hij antwoordde en dit klonk niet zo boos als enkele minuten geleden ‘Nee je hebt niets fout gedaan of gezegd.’ Marcel bleef stil alsof hij wilde aangeven dat het gesprek te einde was. Ik bleef ook staan en vroeg op een gegeven moment ‘wat is er dan aan de hand Marcel. Wat is er tussen ons gebeurd waardoor je zo afstandelijk bent geworden naar mij toe. Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik veel van je houd en je ontzettend mis. Wanneer jij dat gevoel niet meer voor mij hebt wil ik dat graag van je horen in plaats van mij zo in het ongewisse te laten’.

Het duurde even toen hij antwoordde ‘Ik hou nog heel veel van je Carlo, maar ik kan niet langer je vriend zijn. We verschillen nu te veel van elkaar om dit door te kunnen zetten’. ‘Hoezo verschillen we te veel van elkaar. Dat was de afgelopen vier jaar toch ook niet het geval, waarom nu dan wel’

Het was even stil, hij keek me aan met tranen in de ogen en toen kwam alles wat hem dwars zat eruit.’Onze milieus verschillen nu te veel van elkaar Carlo. Hoe denk je dat wij ooit samen verder kunnen, jij bulkt nu van het geld en ik heb geen rooie cent.

Ik kan dat niet Carlo, ik kan niet gezellig samen met je zijn en daarbij het altijd gevoel te hebben dat ik als een profiteur naast je loop of lig. Dat is iets wat ik gewoon niet kan. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik altijd de jongen zonder geld ben die een rijke stinkerd heeft gevonden op wiens zak hij teert. Daarom is het beter dat ik een punt achter onze relatie zet zodat ik later niet met een schuldgevoel rond loop als profiteur. Je hebt dit heel duidelijk verwoord toen we van de notaris naar Patricia liepen hoe je daar over denkt’. Ik stond helemaal perplex. Hier had ik nooit over nagedacht, wel over de kans dat hij een ander had of gewoon op mij uitgekeken was maar hier niet aan. We stonden even tegenover elkaar en Marcel keek naar de grond terwijl hij zei ‘Nu je de reden weet Carlo heb ik graag dat je gaat, OK?’ ‘Nee, helemaal niet OK’ antwoordde ik resoluut en pakte hem bij de schouders beet maar hij deed direct een stap achteruit. ‘Kijk mij aan Marcel’ zei ik. Marcel keek met tranen in de ogen naar mij en ik hield het ook niet droog. ‘Wat ben je toch een idioot om vanwege deze reden mij de bons te geven. Ik hou zo veel van je Marcel dat het mij geen ene reet kan schelen of je nu veel geld hebt of helemaal niets. Ik zal nooit veranderen nu ik dit geld bezit en ik zie het niet alleen als mijn geld maar ook voor een deel als jouw geld. Ik blijf de Carlo voor jou die ik was met alleen het verschil dat we nu samen kunnen doen wat we willen.’ ‘Ja, maar alles wat we gaan doen zal voornamelijk door jou betaald worden, niet door mij en dat wil ik niet. Snap je dat ik voor mij zelf wil kunnen zorgen.’ ‘Natuurlijk snap ik dat. Maar dat houdt niet in dat ik dat zo maar moet accepteren. Mijn gevoelens tellen ook mee’. Ik liep naar hem toe en wilde mijn armen om hem slaan. Hij deed een stap achteruit, maakte een afwerend gebaar door zijn handen omhoog te doen en zei ‘Niet doen Carlo, ik wil het niet meer, Punt’. ‘Maar kan het je helemaal niet schelen hoe ik mij nu voel’ vroeg ik aan hem. ‘Om heel eerlijk te zijn, nee dat maakt voor mij op dit moment niets uit. Ik moet nu om mij zelf denken’ antwoordde hij. Ik werd boos en zei ‘Ik wist niet dat jij zo’n grote egoïst was Marcel’. ‘Nou dan weet je het nu’ antwoordde hij bits. Het duurde dan ook niet lang of we hadden weer een behoorlijke woordenwisseling. W werden allebei................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........